Chef’Special smaakt naar meer

Voorafje Bart van Liemt is mosterd na de maaltijd

Freek Verhulst ,

DWDD-kijkende veertigers en een hoop gillende pubermeisjes mochten donderdag in een uitverkochte Kleine Zaal aanschuiven bij een door Chef’Special verzorgd driegangenmenu. De huiskoks van De Wereld Draait Door bewezen echter meer smaak in zich te hebben dan de voorgekauwde fastfood-deuntjes waar dit publiek doorgaans van smult.

Voorafje Bart van Liemt is mosterd na de maaltijd

DWDD-kijkende veertigers en een hoop gillende pubermeisjes mochten donderdag in een uitverkochte Kleine Zaal aanschuiven bij een door Chef’Special verzorgd driegangenmenu. De huiskoks van De Wereld Draait Door bewezen echter meer smaak in zich te hebben dan de voorgekauwde fastfood-deuntjes waar dit publiek doorgaans van smult.

BART VAN LIEMT
Bart van Liemt is vooral bekend als frontman van The Sheer en leverde daarnaast onder meer een mooie bijdrage aan het Baskerville-album ‘Disco Biscuits’. Boven dit optreden hangt dan ook vooral de vraag waarom zo’n grote meneer in ’s hemelsnaam in het voorprogramma van een band als Chef’Special staat.

En die vraag wordt niet beantwoord, want Van Liemt lijdt vanavond gezichtsverlies. De liedjes waarbij hij zichzelf begeleidt op eerst toetsen en daarna gitaar zijn simpelweg niet spannend genoeg om het publiek te boeien en Baskerville-samenwerking ‘Devil’s Town’ is akoestisch gewoon doodsaai. Als echter een toetsenist en bassist later het podium betreden, komt die andere Baskerville-samenwerking –‘Our Racing Hearts’- al een stuk beter over. Toch blijft na deze performance een nare nasmaak achter. Om fotograaf Connor Clerx te quoten: “How the mighty have fallen…”

CHEF’SPECIAL
De heren komen zichtbaar genietend onder luid gekrijs van hun vrouwelijke fanschare het podium op. Aandachtschuw zijn de Haarlemmers absoluut niet. Dat is een kracht, maar ook een zwakte, want af en toe overheerst een wel heel zoet sfeertje. Gelukkig staat daar altijd een stevige basis tegenover en Joshua Nolet en zijn souschefs zijn er ook niet vies van om af en toe iets lekker rauw en stevig gekruid te serveren.

Wel blijkt onmiddellijk waarom de Hollanders niet altijd slagen als muzikale leidraad bij de eerdergenoemde infotainment-rubriek; Nolet is namelijk gewoon geen zanger. Dat is vanavond gelukkig totaal geen probleem, want als rapper is hij wel in zijn element. En dat geldt voor de hele groep. De Chef’Special bevat ingrediënten als ska, reggae, funk, rock, pop en hiphop en roert alle zintuigen. De heren kunnen beuken, maar ook ingetogen zijn en ondanks dat de groep door talloze stijlen heenwandelt, blijven de mannen altijd hun eigen geluid houden. Dat komt ook door het zeer herkenbare geluid van Nolet, die tevens voor de jus op het podium zorgt.

Maar dat penetrante, zoete luchtje, neemt helaas naar het einde toe steeds meer de overhand. Het publiek bestaat vandaag echter uit zoetekauwen en dus gaat het hele publiek op commando van Nolet gewillig op de vloer en elkaar liggen bij het -sterk opgebouwde- Slow Down. Zoals verwacht wordt er daarna nog gevogelte geserveerd: daar heeft het publiek ook trek in, want dat krijst ontzettend als hitsingle ‘Birds’ wordt ingezet.

De tweede toegift ‘Stick Around’ begint eveneens zoeter dan zoet, maar daar komt uiteindelijk nog een stevige synthesizersaus en een gierende gitaargarnituur overheen en zo kan ook de fijnproever zijn of haar vingers aflikken. Dat de aanwezigen bij het slotakkoord mogen figureren in de nieuwe clip is natuurlijk niet meer dan een bonbon bij de koffie, maar de trouwe fans dragen Nolet hierbij letterlijk op handen. Chef’Special speelt af en toe met de makkelijke weg, maar als de heren lef tonen, zijn ze niet te houden. Rustig aan met de suiker dus, en iets meer peper alstublieft.