De mannen van Primordial hoefden afgelopen maandag maar het podium te beklimmen en de stemming in 013 zat er al uitstekend in. Terecht, want de Ieren bewezen wederom met hun mix van black metal en traditionele Keltische elementen een ijzersterke muzikale formule in handen te hebben en die nog altijd met volle overtuiging op het publiek te kunnen overbrengen.

ALCEST
De avond wordt echter geopend door het rap in de underground opstomende Franse kwartet Alcest. Hoewel, rap... zeer tegen 013-gebruik in duurt het maar liefst een uur voor de zuiderlingen het podium weten te bereiken. Een beetje jammer, maar gelukkig zet de groep wel een heel acceptabele set neer van haar met zacht dromerige postrock doorspekte duistere metal. De intieme magie die de groep anderhalve maand geleden nog als opener van Roadburn wist op te roepen, ontbreekt vandaag helaas een beetje, maar dat neemt niet weg dat de groep ook nu weer een fijne, voor metalen begrippen ongekend lieflijke sfeer weet op te roepen.

WHILE HEAVEN WEPT
Vervolgens is het de beurt aan de Amerikanen van While Heaven Wept om het publiek voor zich te winnen. Als we mogen afgaan op de digitale aankondiging van 013 zou dit een doom metal groep moeten zijn, maar daar valt op een enkel verloren Pentagram shirt binnen de bandgelederen na eigenlijk weinig van te merken. Welbeschouwd opereert deze groep eerder in een traditioneel progressief/power straatje, met krachtige heldere zang en veel gitaar- en keyboardopsmuk. Daarmee valt de groep deze avond behoorlijk uit de toon, wat op zichzelf nog wel overkomelijk zou zijn als muziek en presentatie niet zo'n inspiratieloze indruk zouden achterlaten. Helaas is dat vandaag wel het geval en het is dan ook niet verwonderlijk dat veel aanwezigen de groep de rug toekeren en de zaal verlaten. Jammer.

PRIMORDIAL
Gelukkig maakt hoofdact Primordial dat weer helemaal goed met een alles vermorzelende, epische set die laat horen dat deze groep na tientallen jaren ploeteren onder de aarde nog allesbehalve uitgeblust is. De diabolische zanger en zijn langharige gevolg hebben weliswaar zeker aanvankelijk te kampen met een geluid dat niet in helderheid uitblinkt, maar dat kan de pret niet drukken en het publiek (dat duidelijk erg verheugd is over de komst van de Ieren) gaat dan ook vanaf het begin massaal mee met de band. Dat is ook niet zo moeilijk, want de met volksmuziek gelardeerde black metal van de groep nodigt erg uit tot meezingen en -bewegen en kent bovendien genoeg meeslepende wendingen om lange tijd te blijven boeien. Hoewel de groep zeer recent een nieuw album heeft uitgebracht en daar begrijpelijkerwijs het nodige van speelt (zoals het monumentale 'Death Of The Gods'), verwaarloost men met nummers als 'As Rome Burns', 'Autumn's Ablaze' en 'The Coffin Ships' ook het andere werk niet. Tot zichtbaar genoegen van de meeste aanwezigen neemt men dan ook ruim de tijd, wat door het verlate begintijdstip wel het nadeel heeft dat tegen het einde wat mensen om vervoersredenen noodgedwongen moeten vertrekken. Een toegift hoeft niemand echter af te wachten, want zoals onze zingende duivel al eerder aangeeft, vindt hij het planken af- en oplopen maar verspilde tijd. Zo walst de horde bijna onafgebroken over het publiek en stopt uiteindelijk even plotseling als ze begon. Sterk.