Vroeger, in een ver en grijs verleden, toen het woord punk gewoon nog duidde op een schooier en niet op een muziekstroming, had je bands als MC5 en The Stooges, die een nieuw, rauw en primitief geluid brachten met dito teksten over seks, drugs en andere vuiligheid. Hun live optreden waren wild en gevaarlijk en mondden niet zelden uit in vechtpartijen, waarbij met name de voorman van The Stooges, Iggy Pop, een voortrekkersrol vervulde, door zichzelf met glas te snijden,het publiek uit te dagen, etc. En toen... vonden veel jonge mensen dit een verfrissende nieuwe aanpak in de toch wel erg suffe en ingekakte nadagen van het hippietijdperk, en besloten bands op te richten met een soortgelijk geluid en even provocerende podiumact. De punk was geboren.
ACCELERATORS
En hoe is de situatie nu, enkele decennia later? Punk bestaat nog steeds, is muzikaal misschien zelfs 'harder' geworden door de crossover met metal, waardoor men wel over hardcore/punk spreekt. Maar waar o waar is het gevaar gebleven? Neem nu het voorprogramma van deze donderdagavond, de relatief jonge Rotterdammers die zichzelf Accelerators noemen. Zit het muzikaal allemaal goed in elkaar? Zeker - maar ging het daarom? Hebben ze een enthousiaste uitstraling? Zonder meer, ze doen heel aardig hun best - maar waar is de (zelf)destructieve sfeer, de drive om over het randje te gaan? Zijn het aardige jongens met het hart op de juiste plaats?
Ongetwijfeld - natuurlijk zijn ze wel eens ondeugend, maar ze zien er allemaal uit alsof ze hun moeder best af en toe met de afwas willen helpen. En dat is de doodsteek voor de punk. Ligt dat aan Accelerators? Nee, dat ligt aan de tijdgeest: vrijwel de hele scene is zo. Punk is vreselijk braaf geworden, zoals de hele maatschappij vreselijk braaf is geworden, militant braaf zelfs, zodat sommige mensen zich er op voor gaan laten staan saai en doorsnee te zijn, zoals Henk en Ingrid, angstig reagerend op alles wat even buiten het eigen gezichtsveld valt (niet, dat de jongens van Accelerators zo zullen denken, begrijp me goed, die zijn vast heel 'correct' - maar punk moet niet correct zijn, ook geen ondeugendheid veinzen, maar subversief zijn, schijt hebben aan alles, liefst letterlijk).
DWARVES
Dan Dwarves, een band die al bestaat sinds de jaren tachtig en bekend staat om haar gewelddadige live optredens (die vaak niet langer dan vijftien minuten duurden voor ze in complete chaos eindigden), naakte gitarist (vandaag helaas niet van de partij), seks op het podium, algehele degeneratie - kortom, precies wat punk moet zijn. Ze zijn ondertussen wat ouder geworden en dus, het moet gezegd, een stuk rustiger, maar nog steeds weten ze moeiteloos een enthousiaste pit voor het podium in gang te zetten.
Voor intelligente teksten hoef je niet bij Dwarves te zijn (de songtitels waarin niet op een of andere manier aan de geslachtsdaad wordt gerefereerd zijn zwaar in de minderheid) en de songs zitten ook even simpel als doeltreffend in elkaar, maar de boodschap ''let's just get high and fuck some sluts" (refrein van hun laatste hitsingle), op vele verschillende manieren herhaald, is nu nog even verfrissend als in de jaren tachtig. Wat jammer dat er zo weinig bands zijn die zo'n geluid nog laten horen in deze tijden van vertrutting (zeker, in de hoek van R&B/hiphop kom je het nog genoeg tegen, maar je hoeft toch zeker geen drugsdealer te zijn en een hoop blingbling om je nek te hebben hangen om gewoon een beetje plezier te maken, toch?). Peuters vinden het fantastisch om in hun eigen stront te roeren, maar naarmate men meer gesocialiseerd raakt, vergeet men deze oude geneugten van het leven. Werp af die ketenen, lieve kinderen, en leer jezelf weer eens te amuseren, net als vroeger. Volg het spoor van de dwergen.