Bijna zestien (!) jaar na dato staan de heren van Korn weer op Tilburgse bodem. Toen nog Noorderligt, nu 013. In de tussentijd hebben de heren voornamlijk stadions (en een Amsterdamse bierhal) gevuld en op festivals gespeeld. Met zo'n geschiedenis kan het ook niet dat anders dan dat de heren de 013 plat zouden spelen en dat doen ze dan ook alweer en nog steeds. Inclusief mega moshpit en bierdouches.

De Amerikaanse street metal band Stillwell mag de avond openen. De band is een samenraapsel van leden van POD en Korn. Zanger Q-unique rapte eerder bij C+C Music Factory, maar is zingend de allerzwakste van de band. Naast dat het geluid matig is heeft hij ook veel te weinig kracht in zijn stem om indruk te maken en faalt helaas enorm. Rappen kan hij wel, we hebben hier anno 2011 te maken met een rapmetal (of naar eigen zeggen street metal) band. Hoogtepunt voor velen van de set was de cover van 'Boom' van POD. Even werd het publiek wakker om daarna weer in te zakken.

Dead Man's Curse uit Nederland met oud leden van 37 StabwoundZ, Blind Sight, Born from Pain, Razor Crusade en Barbarella timmert nog niet zo lang aan de weg en mag vandaag in een inmiddels afgeladen 013 spelen. Zeer dankbaar zijn de heren dat ze hier mogen staan en uiten dit ook veelvuldig.De sympathiek ogende mannen van Dead Man's Curse maken een stoere mannen versie van Life Of Agony en Soundgarden Met een drummer die de tweede zangpartij voor zijn rekening neemt is dit met recht een grote muzikale verrassing (en aanwinst) uit Nederland.

Uitverkocht en daarmee afgeladen vol is de Dommelsch Zaal van 013. Niet gek wanneer je je bedenkt dat de heren van Korn normaal gezien enkel te zien zijn in stadions, festivals of HMH. Opvallend is het ook dat de band nog altijd een grote schare fans heeft terwijl dat de hoogtijdagen van nu-metal allang achter de rug lijken te zijn. Vanavond is daar echter niets van te merken. De fans zijn allemaal wat ouder geworden, maar het enthousiasme is er niet minder door, in tegendeel. Vanaf de eerste minuut van openingsnummer 'Blind' ontstaat er een grote moshpit en een bijbehorende bierregen. Kortom de sfeer zit er bijzonder goed in en blijft er ook de hele show in. Met als hoogtpunten de grote hits 'Freak On A Leash','Got The Life' en 'Shoots And Ladders' (met zanger Jonathan op doedelzak) met aaneensluitend de drumsolo en coda uit Metallica's One die door iedereen uit volle borst wordt meegezongen.

Ogenschijnlijk lijkt er niet veel verandert te zijn. Het blijft een ietwat naar gezicht dat Jonathan Davis na ieder nummer een shot zuurstof moet nemen om verder te kunnen. De hele set is er zelfs voor aangepast door middel van rustige tussenstukken en drumsolo's. Maar dit mag de pret totaal niet drukken. Het blijft een zeer indrukwekkende en ontzettend goede show die vooral bewijst dat Korn nog lang niet over zijn houdbaarheidsdatum heen is. Conclusie: Korn is als een goede reunie. Voor een keer in de zoveel tijd is het leuk. Iedereen wordt ouder, de fans, de band, maar de chemie is tussen beiden als vanouds.