James Vincent McMorrow schitterde eerder dit jaar al op Motel Mozaïque. Dinsdagavond was het de beurt aan Tilburg om betoverd te raken door zijn mooie liedjes.

“Morgen mag ik weer naar huis, naar Dublin. Vroeger kwam ik nooit buiten Dublin. Dit jaar ben ik er denk ik tien dagen geweest”. Het leven van James Vincent McMorrow is het laatste jaar nogal veranderd. Na het uitbrengen van zijn debuutalbum ‘Early In The Morning’ in 2010 lijkt in Nederland nu echt de erkenning te komen. De grote zaal van De NWE Vorst zit zo goed als vol.

De keuze van 013 om het theater als locatie te gebruiken is een goede geweest. Soms staat een artiest ineens op de juiste plek. Zichzelf begeleidend op gitaar brengt McMorrow de nummers rustig en beheerst, tot er op de juiste momenten een uithaal volgt.

Hij verontschuldigt zich voor het feit dat de nummers anders klinken dan op de plaat. Doordat hij op de plaat sommige nummers zo vol mogelijk heeft laten klinken, kan hij ze niet allemaal live spelen in deze setting. Om toch tot een volledige set te komen heeft hij daarom gekozen voor covers. Niet ideaal misschien, maar ‘Like The River’ (Sun Kil Moon) en een cover van Midlake passen prima bij deze avond. Waarom het album van McMorrow, met prachtige nummers als ‘Sparrow And The Wolf’ en ‘And If My Heart Should Somehow Stop’ niet genomineerd is voor de Mercury Prize is voor het publiek vanavond een groot raadsel.

Voor het laatste nummer van de reguliere set zet McMorrow drie stappen naar voren en brengt hij zonder microfoon het mooie ‘If I Had A Boat’. Bij de toegift zelf volgt nog een verrassing: in De NWE Vorst is een piano gevonden en na de laatste cover (een mooie versie van ‘Wicked Game’ van Chris Isaak) neemt McMorrow achter de piano afscheid van de stille zaal.