Vrolijk de duisternis in met VLEK in Paradox

Veelzijdig Brabants jazzensemble tast speels in de rondte

Wouter de Waal ,

Op de website van Paradox heet het 'een Brabants jazzoctet in progress' te zijn en met dat ontwikkelen zit het inderdaad wel snor. Afgelopen woensdag verscheen VLEK namelijk als zevental op het podium, in een beduidend andere samenstelling dan aangekondigd. Het zorgde voor een spontaan concert, met alle aarzelende, maar ook verrassende momenten van dien.

Veelzijdig Brabants jazzensemble tast speels in de rondte

Op de website van Paradox heet het 'een Brabants jazzoctet in progress' te zijn en met dat ontwikkelen zit het inderdaad wel snor. Afgelopen woensdag verscheen VLEK namelijk als zevental op het podium, in een beduidend andere samenstelling dan aangekondigd. Het zorgde voor een spontaan concert, met alle aarzelende, maar ook verrassende momenten van dien.

Door verschillende omstandigheden – ziekte, optredens bij Paul de Leeuw, vakanties naar Gran Canaria – is het een beetje een bijeengeraapt zooitje wat vandaag het Paradox podium betreedt, met drie afwezigen en twee invallers in de personen van Eric van der Westen (bas) en Henk Koekkoek (saxen). Dat mag de pret echter zeker niet drukken, niet alleen omdat de vervangers heel vertrouwde figuren zijn in de lokale jazz- en improvisatiewereld, maar ook aangezien het wel bij deze formatie hoort om de dingen iedere keer anders aan te pakken en bezettingswissels daar een prima garantie voor vormen.

Net zoals een vlek zich veelal niets aantrekt van duidelijke grenzen en bovendien vaak de neiging heeft zich uit te breiden, zo opereert deze groep ook niet in een welomlijnd genre en annexeert ze de meest uiteenlopende muzikale gebieden, van kosmische free jazz a la Sun Ra tot ‘orgelgedreven’ improvisatierock in Deep Purple stijl. Vooral het ongebruikelijke gitaarspel met hulp van huis-, tuin- en keukenattributen van Jacq Palinckx, het eigenzinnige toetsenwerk van Bart van Dongen en het gesputter op altklarinet en saxen van Edward Capel zorgen daarbij voor een kenmerkend geluid.

Bijna de gehele set wordt gewijd aan eigen werk van de verschillende groepsleden, met uitvoeringen die door de afwijkende bezetting begrijpelijkerwijs niet altijd even rimpelloos (of zeg maar vlekkeloos) zijn, maar juist daardoor wel voor leuke verrassingen zorgen. Wat dat betreft is de opgewekte afsluiter van de hand van Jacq Palinckx, ‘Vrolijk De Duisternis In (Poging Tot Een Optimistische Levenshymne)’, oorspronkelijk geschreven als een “wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen” met het oog op de huidige kabinetsmaatregelen, qua titel ook mooi van toepassing op dit concert: vol goede moed rondtasten in de muzikale duisternis, met bij tijd en wijle heel leuke resultaten. [Woensdag 30 maart komt VLEK weer gratis spelen in Paradox en kun je dat met eigen oren komen constateren.]