Vanavond vierde Sisters Of Mercy haar detigste verjaardag in 013. Waar je normaal de jarige een kaart stuurt, kregen de bezoekers vanavond een setje met kaarten. Daarnaast trakteerde de band het publiek vanavond op veel hits en met name op heel erg slecht geluid.
Inmiddels alweer dertig jaar maken de heren van Sisters Of Mercy de muziekwereld onveilig. Natuurlijk hoort hierbij ook een komen en gaan van bandleden. Zanger Andrew Eldritch en 'Doktor Avalanche' - de drumcomputer - zijn de enige originele leden. Vanavond wordt hij bijgestaan door de twee jonge gitaarhonden Chris Catalyst en Ben Christo en Dokter Avalanche's 'nurse' Simon Denbigh. Die laatste is overigens nauwelijks te zien door een nauwsluitend rookgordijn. Een handelsmerk van de band, waarbij het iedere show maar afwachten is hoeveel er te zien is van het schouwspel op het podium. Vanavond viel het gelukkig mee. De fans kunnen ook kijken naar de twee grote videoschermen waarop fragmenten van Andrew's favoriete films te zien zijn.
De avond wordt geopend met 'Kiss The Carpet'. Helaas is het geluid zo ontzettend slecht dat er geen appeltaart te maken valt van de zang. Andrew lijkt wat te neuriën in de microfoon en wordt compleet overstemd door de beats van de drumcomputer. Het geheel krijgt hierdoor nogal een grafstemming. Niet geheel ontoepasselijk overigens bij een band die nog altijd gretig aftrek vindt binnen de gothic-scene. Pas bij het derde nummer 'Marian' trekt de grafstemming weg en komt ook het publiek los. Wanneer de gitaristen bij 'Crash And Burn' ook vocaal van zich laten horen, blijkt pas dat het niet enkel het geluid is, maar ook de vocale capaciteiten van Andrew die te wensen over laat. Niet alleen komt ouderdom met gebreken, maar ook ziekte zorgt ervoor dat Andrew niet alles kan geven. De rest van de show is hij bij vlagen redelijk verstaanbaar, maar voor de rest blijft het bij onverstaanbaar gebrabbel.
Na dertig jaar lijkt de automatische piloot aan te zijn gegaan en worden de nummers gespeeld als een soort routine klusje. Vanavond resulteert dat ook nog eens in een zeer korte versies van nummers waar met name 'This Corossion' erg onder te lijden heeft. Een creatievere aanpak van de heren is om twee nummers aan elkaar te verbinden, waardoor toch nog het gevoel van een lang nummer wordt gewekt. Zo wordt er een Siamese tweeling versie gespeeld van 'Dr Jeep' en 'Detonation Boulevard'. Naast eigen nummers komen er nog covers van David Bowie en The Shadows langs. Anderhalf uur later houden de mannen het voor gezien en sluiten ze de avond af met ‘Vision Thing’ waarbij de zieke Andrew met jas aan en een sigaret in zijn hand op het podium staat en nog een verwoede poging doet er het beste van te maken. Helaas is het kalf al verdronken en voelen de, bij binnenkomst, gekregen kaarten aan als een soort goedmakertje.
Foto's maken was niet toegestaan. Iets dat vijf jaar geleden ook (min of meer) het geval was.