Thrashmeesters van Machine Head heer en meester in 013

Met drie voorprogramma’s een stevige portie metal op een avond

Hylke Annema ,

Machine Head en drie voorprogramma’s, daar doe je de openingsacts eigenlijk mee tekort. Bring Me The Horizon, DevilDriver en Darkest Hour zijn immers bands van een behoorlijk formaat, die zonder problemen zelf grote zalen zouden uitverkopen. Toch staan ze vanavond alle drie in de schaduw van de thrashgrootheden uit Californië. Al bij de eerste noten van Rob Flynn is duidelijk wie deze avond gaat overheersen.

Met drie voorprogramma’s een stevige portie metal op een avond

Machine Head en drie voorprogramma’s, daar doe je de openingsacts eigenlijk mee tekort. Bring Me The Horizon, DevilDriver en Darkest Hour zijn immers bands van een behoorlijk formaat, die zonder problemen zelf grote zalen zouden uitverkopen. Toch staan ze vanavond alle drie in de schaduw van de thrashgrootheden uit Californië. Al bij de eerste noten van Rob Flynn is duidelijk wie deze avond gaat overheersen.

DARKEST HOUR
Darkest Hour mag openen voor een kwartgevulde zaal. Gedurende het optreden stroomt 013 echter langzaam vol, waardoor men voor een flink publiek kan eindigen. De reacties zijn in eerste instantie wat ingetogen, maar een handjevol fans zorgt voor flink wat energie voorin de zaal. De metal van dit vijftal gaat van start met een goed geluid en de groep weet dat de hele show vol te houden. Door de enigszins statische podiumpresentatie wil de vonk echter nooit volledig overslaan.

DEVILDRIVER
Voor slechte podiumprestaties hoeven we bij Dez Fafara nooit te vrezen. De kleine frontman van DevilDriver weet vanaf de eerste tonen hoe hij zijn publiek uitzinnig kan krijgen. De snoeiharde en snelle metal is zeer effectief en weet de zaal al snel in beroering te brengen. Helaas heeft men last van een typische 013-kwaal: het geluid tijdens de eerste nummers is niet optimaal. Dit wordt echter al snel goedgemaakt en vanaf dat moment gaat het echt los. De nummers van de nieuwe plaat Beast worden door het publiek even gretig tot zich genomen als de klassiekers van zijn eerste plaat, zoals I Could Care Less. Moe maar voldaan mag DevilDriver na een halfuur terugkijken op een zeer succesvolle set, waar het publiek met grote togen van genoten heeft.

BRING ME THE HORIZON
Met Bring Me The Horizon wordt een andere toon ingezet. De Britten spelen moderne metalcore, doorspekt met rustige intermezzo’s, synthesizereffecten, dancebeats en een afwisselend krijsende en cleane zang. Ook hier speelt het geluid de band parten, maar lukt het de geluidsman nauwelijks om er iets beters van te maken. Daarnaast staat zanger Oliver Sykes veel te hard in de mix en wordt zijn stem bovendien tot op het vervelende af vervormd door een echo-effect.

Door het slechte geluid en de vervelende zang komt het optreden niet echt op gang, wat ook te merken is aan de lauwe reacties van het publiek. Er staat slechts een aantal jonge kids vooraan in de pit die er het beste van proberen te maken. Topnummers als Chelsea Smile en Diamonds Aren’t Forever redden het optreden helaas ook niet. Nee, Bring Me The Horizon is helaas de slechtste van de bands die we vanavond te zien krijgen. Dat blijkt ook als Machine Head-zanger Rob Flynn later op de avond applaus vraagt voor de bands waarmee hij op tour is. Bij Darkest Hour en DevilDriver is er een vet applaus. Bring Me The Horizon moet het doen met een paar magere klapjes en een hoop boegeroep.

MACHINE HEAD
Het is duidelijk voor wie de bezoekers vanavond naar 013 zijn gekomen: de snoeiharde thrash van Machine Head. Al vanaf de eerste tonen is bovendien duidelijk dat deze helden de avond gaan domineren. Het geluid is snoeihard en klinkt moddervet. Flynn heeft bovendien goede zin en lijkt eindelijk een volwassen frontman te zijn geworden. Hij zweept het publiek en daarmee zichzelf en zijn band op tot grote hoogte.

De focus ligt op het recente album Unto The Locust, waarvan maarliefst zes nummers worden gespeeld. De eerste song is zelfs de eerste track van dit album: het liefst acht minuten durende I Am Hell. Een gewaagde opening. Van alle albums komen er gedurende de show wel een paar nummers voorbij. Uiteraard ontbreken klassiekers als Old en Ten Ton Hammer ook niet. De toegift is meteen ook de genadeklap. Als Davidian wordt ingezet, ontploft de zaal bijna letterlijk.

Flynn en consorten kunnen het zelf bijna niet geloven. Letterlijk heel 013 gooit zijn vuisten de lucht in en zingt de teksten letterlijk mee. Het is een gekkenhuis, waar zowel band als publiek intens van genieten. Dat Tilburg, waar hij zes jaar gelden voor het laatst speelde, een speciaal plekje in zijn hart heeft, blijkt als nadat de lichten aan zijn gegaan de mannen nog wat lol trappen met het aanwezige publiek. Na een show van twee uur verwacht je een uitgebluste band, maar niet zo bij deze Californiërs. Machine Head is op alle vlakken heer en meester van deze sterke metalavond in 013.