Stoner, doom en aanverwanten staan alweer geruime tijd in de publieke belangstelling en derhalve zijn er heden ten dage heel wat bands actief in deze genres. Helaas blijven vele daarvan steken in tamelijk generiek stationair geram. Zo niet Yama. Met drie sterk opgebouwde, afwisselende nummers, die ieder een duidelijk eigen stempel dragen, laat deze groep voorbeeldig horen hoe je dit soort muziek echt tot leven kunt wekken.

Zo start opener Hollow niet in standaard groove modus, maar met een duister, onheilspellend intro in beste David Eugene Edwards traditie alvorens in een alles verslindend monster te veranderen. Om die opzet te laten slagen, heb je natuurlijk wel een sterke vocalist nodig: die heeft de band dan ook in de persoon van Alex Schenkels. Vaak is de zang de zwakste schakel bij een beginnende band, hier is eerder het omgekeerde het geval.

Dat hoor je ook duidelijk terug bij opvolger Seaquake, dat na een sfeervolle introductie met mondharp (wederom een sterke vondst) vocaal varieert van naar Layne Staley neigende grungepartijen tot felle, bijna thrashachtige zang. Het past bij de vele wisselingen in stemming en tempo waardoor de instrumentalisten zich schijnbaar moeiteloos heenwerken gedurende dit nummer.

Synergy tot slot is het meest zware, door doom geïnspireerde nummer op deze demo. Deze traag voortrollende monoliet wordt tegen het einde door een schitterende gitaarsolo naar zijn donkere bestemming geleid: een treffende finale van een verrassend krachtig schijfje, dat je vervolgens onwillekeurig meteen weer opzet. Tijd voor een volwaardig album dus, hopelijk snel gevolgd door een verpletterende performance in de Bat Cave op Roadburn.

4.5/5

Yama speelt op 8 september in Stage01, 013. De demo kun je integraal beluisteren en gratis downloaden op bandcamp: http://yama.bandcamp.com.