Met ‘De Lachende Derde’ is De Jeugd Van Tegenwoordig weer aan - laat ons raden - hun derde album toe. Na ‘Parels voor de Zwijnen’ en ‘De Machine’, waarmee ze torenhoge successen boekten, stonden ze afgelopen vrijdag paraat in de Dommelsch Zaal van 013. Het is een avond in het teken van het collectieve, met naast een Sef als voorprogramma ook nog De Gelogeerde Aap als MC van dienst, die weer onder begeleiding stond van Flamboyant en Beat The Bastardz. Je hoort het: alle Nederhop-koningen op één podium.
De combinatie tussen hip-hop en elektronische deuntjes zit dezer dagen in de lift. Hard, zacht, dreunen of rammen: het maakt niet uit. Ook voor Sef, bekend van Flinke Namen. Al blijft zijn taak deze avond bij het opwarmen van het publiek, wat meestal gepaard gaat met bierhijsende mensen die te pas en te onpas beginnen te praten. Correctie: roepen. Het zijn de minsten die een publiek mateloos kunnen intrigeren. Een groepje waar Sef toe behoort, als we het genregebonden bekijken. Of ligt dat aan het enorme volume dat hij produceert? Sef knalde, en dat zullen we geweten hebben.
We herinneren ons allemaal nog De Jeugd van zes jaar geleden. Vier losgeslagen Amsterdammers met een nummer één notering. ‘Watskeburt’ werd in geen tijd een uitspraak. Vervolgens werden ze door vele media bekroond tot one-hit-wonder van de toekomst. ‘Geniet ervan, het zal niet lang meer duren’ zeiden ze. Tot ‘Shenkie’ gelanceerd werd. Het verrassende aan deze Amsterdammers is dat ze van het meest futiele onderwerp een hit kunnen maken. Wie zingt er nu over buma, en laat staan over koetjesrepen? Vervolgens zet De Neger Des Heils er een verfrissende beat onder en er is weer een hit geschreven.
Wanneer ze stipt het podium betreden, merk je het meteen. Deze heren zijn volwassen geworden. Enerzijds aan de muzikale weg dat ‘De Lachende Derde’ ingaat, maar anderzijds aan hun gedrag. Het kattenkwaad dat ze vroeger voortdurend hadden, is niet meer. De arrogantie die ze veelal kenmerkte is getemperd. Alles wat deze heren uitspoken, is ingecalculeerd. En dat ze daarom hun eerste hits vooraan de setlist plaatsen, heeft daar veel mee te maken.
Of je het nu wilt of niet: deze heren hebben emmers vol talent. Akkoord, hun rapverzen zijn te simpel voor woorden. En ja, ze hebben niet de meest geweldige stemmen uit de muziekgeschiedenis. Maar ze zijn slim en nuchter. Al weten deze heren ook een kwalitatief eindproduct neer te zetten.
Wat we deze avond voorgeschoteld krijgen is een aaneenschakeling van hits. Van Willie Wartaal’s ‘Deze donkere jongen komt zo hard’, naar een oppeppend ‘Hollereer’ tot ze aankomen bij hét hoogtepunt van de avond: ‘Sterrenstof’. Het door de radio kapot gedraaide nummer klinkt onbevangen, alsof het nooit een hit was geweest, maar wel één is.
Dat er een afterparty moest zijn, en ook is, juicht het merendeel van het publiek rijkelijk toe. Met De Gelogeerde Aap die her en der een vers weet te produceren, en ondertussen Flamboyant en Beat the Bastardz rustig plaatjes laat draaien. Het is simpel, maar het werkt. Al bleef de climax uit, ook al stond Boef plots op het podium.