Het zal niet de meest strakke show in de geschiedenis van de band zijn geweest, afgelopen zondag in de Bat Cave. Met wat min of meer spontane hulp van oude vrienden van Undeclinable en een feestelijke toegift samen met de Japanners van S.M.N. ontaardde het concert van het Franse Uncommonmenfrommars uiteindelijk in een janboel – maar wel van de vrolijke soort.

ANTILLECTUAL
Voor we naar het buitenland verkassen, mag Antillectual echter de Bat Cave al in punkrock geluiden drenken. Zoals we van hen gewend zijn, doen de Nijmegenaren dat ook vanavond weer met veel overtuiging en rechtvaardige agressie. De in sterke melodieuze nummers verpakte, vaak sociaal bewogen boodschap van de groep leidt vanavond helaas niet tot veel zichtbare tekenen van bijval bij het publiek, dat zich liever achter een verdwaalde bartafel verschuilt. Hopelijk ziet het sympathieke drietal over twee weken op Incubate meer resultaat van haar inspanningen. De muziek is er in ieder geval zeker aansprekend genoeg voor.

S.M.N.
Met S.M.N. vinden we vervolgens wederom bevestiging voor de these dat Japanners door de bank genomen knettergek zijn. Hoezeer de muziek van deze primitieve partypunkers ook verschilt van die van hun landgenoten van bijvoorbeeld Boris of Acid Mothers Temple, de uitvoering ervan wordt steevast gekenmerkt door een welhaast bizarre overgave. Gitarist en met name bassist stuiteren met niet aflatende energie in het rond op en voor het podium en proberen het publiek voortdurend bij de performance te betrekken, wat uiteindelijk zowaar enig effect heeft. Daarbij levert het gebrekkige Engels van deze kleine rakkers trouwens ook genoeg voer voor de lachspieren: veel verder dan kreten als “everybody happy every day” komen onze vrienden niet, maar meer is welbeschouwd ook niet nodig.

UNCOMMONMENFROMMARS
Met het dan weer opvallend goed Engels sprekende Franse combo Uncommonmenfrommars (waarvan het merendeel dan ook in de Verenigde Staten is geboren) keren we vervolgens terug naar iets meer doorwrocht muzikaal terrein, waarbij echter net als bij Antillectual vooral de prima in het gehoor liggende melodieën direct opvallen. De feestelijke lijn van de vorige groep wordt door dit viertal enthousiast voortgezet, waarbij de groep er zichtbaar weinig om maalt dat de performance (mede door wat technische strubbelingen) hier en daar wat losse eindjes kent. In deze ongedwongen sfeer lijkt het de mannen op een gegeven moment een goed idee om hun in het publiek aanwezige vrienden van Undeclinable uit te nodigen wat nummers te spelen. Na enig aandringen gaan die in op het verzoek, waarmee een (eerste?) informele reünie van deze officieel opgebroken band een feit is. Tot slot planten de Fransen hun microfoonstandaarden in de zaal, waardoor de aanwezigen ampel gelegenheid krijgen mee te brullen op het laatste lied, waarna op aandringen van enkele onvermoeibare toeschouwers S.M.N. wordt teruggeroepen om bij wijze van toegift hun geweldige meezinger ‘B.I.N.G.O.’ (of iets in die trant) in gezelschap van hun Europese strijdmakkers uit te voeren. Een prettig chaotisch einde van een ondanks gebrekkige publieksparticipatie geslaagde avond en een ongetwijfeld vermakelijke Europese tour.