Wellicht werd het mede veroorzaakt door het geringe aantal bezoekers in het stopverfgrijze Stage01 afgelopen woensdag, maar in ieder geval hielden de retrorockers van Voice Of The Seven Thunders het na een show van nog geen drie kwartier alweer voor gezien. Gelukkig waren het wel kwaliteitskwartiertjes.

Voice Of The Seven Woods is niet meer, leve Voice Of The Seven Thunders. Waar gitarist Rick Tomlinson zich met zijn eerdere groep toelegde op folk-geïnspireerd materiaal, gaan bij de nieuwe band (zoals de titel al doet vermoeden) de volumeknoppen een stuk verder open. Dat wil overigens niet zeggen dat de groep vandaag meteen snoeihard van start gaat. Beginnend met kalm herhalend snaargepluk wordt langzaam maar zeker naar een climax toegewerkt. Het klinkt als postrock en dat lijkt inderdaad een inspiratiebron voor deze band. Het geluid dat men produceert riekt daarbij duidelijk naar de jaren zeventig en af en toe komen ook oosterse klanken voorbij.

Een rijke mix dus, die behoorlijk overtuigend over het dozijn toeschouwers wordt uitgegoten. Podiumpresentatie ontbreekt weliswaar nagenoeg, maar dat past ook wel bij het naar binnen gekeerde karakter van de muziek. Bovendien zijn er zoals gezegd nauwelijks aanwezigen die bij het gebeuren betrokken kunnen worden en degenen die er wel zijn, hebben zich tamelijk ver van het podium opgesteld, wat niet ongebruikelijk is bij dit soort muziek. Misschien had dit concert meer bezoekers getrokken als het gratis was geweest, ook al met het oog op de afwezigheid van voorprogramma’s.

Hoe dan ook, de muzikanten voelen zich in deze omstandigheden duidelijk niet geroepen toegiften te gaan geven en de set zelf wordt naar de standaard van dit genre ook vrij kort gehouden, waardoor de performance eigenlijk alweer afgelopen is voordat je er erg in hebt. Zonder twijfel een mooi in elkaar gestoken optreden, maar uiteindelijk te summier om werkelijk te beklijven. Hopelijk hebben de jongemannen op Le Guess Who? meer plezier en publiek.