Het had zaterdagnacht een extreem exclusief feestje moeten worden in de Cul: binnenkomen bij het naar een zeker kruidenlikeur vernoemd feestje Jägerland kon alleen door middel van inschrijven. En hopen dat je geluk had. In de praktijk viel het mee: iedereen kwam binnen, ook meiden van onder de verplichte leeftijd van 21. En was het leuk? Ja, het was leuk.

Alles wat in de weg kan staan in Cul de Sac is verdwenen: de tafelvoetbaltafel, tafels, stoelen; alles moet weg, want op Facebook hebben 210 mensen aangegeven te komen. En warempel: om elf uur staat er een rij buiten. Nu al vol? Nee, de laatste hand wordt gelegd aan de aankleding, dat wil zeggen: strategisch geplaatste logo's van het zeker kruidenlikeurtje, posters en een vj-scherm. Achter op het podium staat DJ Flamboyant plaatjes te draaien en het is nog geen half twaalf of de kuil staat al goed vol.

De Britse band Eight Legs is op het allerlaatste moment afgeblazen en in de plaats daarvoor staat het duo The Blood Arm op het podium. Meisje met piano, jongen op zang. Ze komen uit Los Angeles en dat laat zanger Nathaniel Fregoso graag weten ("We took the plane from L.A. to London and then the train to Tilburg to be here with you!"). De cabaretesque piano-rock - denk Dresden Dolls maar dan luchtiger en zonder drums - wordt goed uitgevoerd, maar valt helemaal dood in een kuil die net nog stond te springen op dubstep, hiphop en electro. Desondanks weet Fregoso met zijn flamboyante performance toch een deel in te pakken met zijn enthousiasme en wordt er voorzichtig gedanst en meegezongen. Afsluiter 'Do I Have Your Attention?' wordt dik aangezet met Fregoso op de bar, op de schouders van iemand en als hij adempauze heeft, gebruikt hij dat om willekeurige meiden op de wang te zoenen. Charmant, maar tussen het dj-geweld volstrekt verkeerd geboekt.

Dan hebben de Spanjaarden van Zombie Kids de dansers toch meer op de hand. Het dj-duo knalt van begin tot eind met voornamelijk electro en als dat nog niet hard genoeg is, dan wordt er een electro-remix van een metalnummer er doorheen gegooid. Alles mag in het circus van deze kinderen en het publiek laat zich graag trakteren op ronkende remixen van Guns 'n Roses, Metallica, Beastie Boys en nog een hele zwik meer. In de aanloop naar climaxen heeft Zombie Kids de gewoonte om het geluid wel erg ver naar beneden te halen. Natuurlijk komt de klap daarna dubbel zo hard aan, maar tijdens de zachte momenten wordt er vertwijfeld gekeken naar de dj-booth. Daar staan twee mannen nog altijd compleet uit hun dak te gaan, dus mag men aannemen dat hun monitor verschrikkelijk hard staat en het geluidsniveau in de kuil zelf niet overkomt.

Voor wie nog energie overheeft, maakt DJ Martelo de avond compleet. Als live-dj van Santogold weet hij wel raad met een hoop verschillende stijlen, maar is het nog even wennen aan de apparatuur van Cul de Sac. Sommige overgangen lopen niet helemaal lekker en daardoor is Martelo gedwongen om sommige tracks bruut af te kappen. Dat zijn zaken waarmee een dj kan wegkomen als de platenkeus maar dik in orde is. Daar bestaat geen twijfel over: dat is het ook. De tijd vliegt voorbij en ook weer niet: wintertijd wordt ingezet, maar dat is geen reden om het feest nog een uur langer door te laten gaan. Dat merken een paar dames die buiten tevergeefs wachten tot ze erin mogen. "Het is drie uur", zegt de security, terwijl iedereen met een telefoon op zak toch beter weet. Het mag niet baten, de dames zoeken hun heil ergens anders. Jammer, want geslaagde, alternatieve dance-feesten in Tilburg zijn spaarzaam. En dit was er een.