Lange zwarte jassen, lange haren en een lange rij. Een gemêleerd publiek hebben de Finse cellorockers van Apocalyptica de zaterdagavond naar 013 weten te halen, van veertigplussers tot kinderen op keukentrapjes (om alles te kunnen zien) en metalfans die zich hebben uitgedost voor een Halloweenfeestje, al valt niet uit te sluiten dat deze bezoekers er in het dagelijks leven ook zo uitzien.

Apocalyptica begon ooit  met cellocovers van Metallica en wanneer de band als derde nummer dan eindelijk 'Master of Puppets' inzet gaat het publiek uit zijn dak. Eicca Toppinen, die zich presenteert als frontman, concludeert dan ook dat we hier in Tilburg wel van Metallica en de harde zijde van de metal houden. Na een spannend intro is het hek van de dam: nieuw werk zowel met als zonder zang, Metallica, Sepultura en prachtige intieme nummers: alles komt voorbij en dat allemaal van zeer hoge kwaliteit. Daarnaast zijn de heren niet schuw van een praatje en grapje met het publiek. Hoe stoer de mannen er ook uit mogen zien, ze hebben alle vier een klein, gouden hart.

Twee maanden geleden verscheen het zevende album van Apocalyptica met de naam ‘7th Symphony’. Op de eerste single ‘End Of Me’ zingt Gavin Rossdale van de band Bush. Dat hij er vanavond niet bij is, is jammer, maar was te verwachten. Zanger Richard ‘Tipe’ Johnson (die ook bij Leningrad Cowboys zingt) wordt net zo goed met een warm onthaal verwelkomt. Hij is een verdienstelijke zanger, maar Apocalyptica verliest iets van zijn eigenheid wanneer er zang bijkomt: nummers als  ‘End Of Me’ en ‘I’m Not Jesus’ zijn ‘gewone’ metalnummers, terwijl de rest van het oeuvre van de Finse band bijzonder is door het nadrukkelijke gebruik van een klassiek instrument in een ruig genre als metal. Apocalyptica heeft hierdoor op plaat iets kunstzinnigs en wisselt dat live af door de goede balans te zoeken tussen headbangmetal en prachtige, rustige nummers. Vooral nieuw nummer ‘Beautiful’ waarbij de heren keurig gaan zitten, maakt indruk.

Na twee rustige nummers is het tijd voor "some trash metal" en die belofte wordt ingewilligd. Zanger Johnson huppelt vrolijk over het podium en vervult zijn rol als zanger met verve. Slechts een laatste valse uithaal is een kleine smet op zijn zangersblazoen. Dan lijkt het na vijf kwartier alsof Apocalyptica het voor gezien houdt, maar de ramvolle Dommelsch Zaal wil uiteraard meer. Het geduld wordt beloond met een toegift van twintig minuten en een episch applaus. Dan is het echt voorbij. Oh, en allemaal "de nieuwe cd ‘7th Symphony’ kopen in plaats van kopiëren", de running gag van de avond.