Het was het Antwerpse podium Trix dat deze editie van Vlaamse Reuzen Hollandse Leeuwen de Bat Cave mocht hosten. Een keur aan bands kwam voorbij die in Nederland nog niemand iets zal zeggen, maar wellicht binnenkort wel. Er waren uitschieters, zowel aan de boven- als onderkant.

THE MOJO FILTERS
Nog voor The Mojo Filters mag aantreden, wordt The Kinks gedraaid. De Vlamingen zingen alle woorden mee en daarmee is alles eigenlijk gezegd. Surfend op de laatste golf van Britpop-bands is The Mojo Filters de zoveelste exponent die heel goed heeft geluisterd naar Ray Davies en The Beatles (een van de nummers heet My Penny Lane). De onstuimigheid van de post-pubers zorgt voor een aardige drie kwartier Britpop met iets meer gekartelde randen dan gebruikelijk, maar dezelfde omstuimigheid zorgt tevens voor wat uit-de-bocht-vliegers. Een vermakelijk concert, niets meer, niets minder. (BvD)

THE VERMIN TWINS
Voor een aanvankelijk niet heel enthousiast publiek brengt The Vermin Twins een logische variatie in het genre jongen-meisje elektroduo. Zo te horen evenveel beïnvloed door Timbaland als Joy Division, tovert Micha Volders (ex-El Guapo Stuntteam) speelse en veranderlijke dancebeats uit zijn apparaatjes terwijl zangeres Lotte Vanhamel (inderdaad familie van) zowel visueel als vocaal aan Roisin Murphy doet denken. Vanhamel zingt voor het genre zeldzaam mooi en weet ook wel raad met de batterij aan apparatuur die is neergezet. Heel stijlvast zijn de Twins niet: halverwege komt er een hiphopnummer dat best wat weg heeft van de recente Zuid-Afrikaanse ontdekking Die Antwoord en het duo sluit af met een wat incoherent, noisy rave-nummer. Origineler dan soortgenoten als Crystal Castles zijn ze zeker, maar waarschijnlijk hebben ze meer succes als ze mogen spelen in de latere uurtjes. (RG)

PSYCHO 44
Stoner-electro. Hebt u er al van gehoord? De combinatie van harde gitaren en hedendaagse dance is niet vreemd, getuige bands als BrokeNCYDE en Attack Attack, maar waar die bands meer tappen uit het emo-vaatje had Psycho 44 niet bestaan zonder een Kyuss of Fu Manchu. Er wordt dan ook regelmatig geheadbangd op de zware riffs van deze jonge band uit Antwerpen. Een Korg-synthesizer zorgt voor de elektro-invloeden door er wat buzzsaw-klanken doorheen te strooien. Zanger Gaelian Corluy heeft een stem die nog nét iets te clean is voor de muziek, maar zijn schreeuwerige uithalen maken een hoop goed. (BvD)

SCHOOL IS COOL
De stiekeme indie-sensatie van Belgie zit weggestopt als één na laatste act in de Bat Cave tijdens publieksfavoriet Absynthe Minded, maar het kost dit gezelschap geen enkele moeite om tijdens hun eerste Nederlandse gig meteen al harten te stelen. School Is Cool staat er met veel zelfverzekerdheid en lol die al snel op het publiek overslaat. De opvallende bandbezetting, met een violiste en een extra floortom-speler naast de drummer, zorgt ervoor dat de band ook in de verte doet denken aan Arcade Fire of Hospital Bombers. Hun eigen liedjes zijn vrolijke, robuuste indie-folknummers vol ideeën en de goed gekozen covers van Talking Heads en The Pixies maken ook duidelijk waar School Is Cool heen wil. Weer een goed argument om het maken van indie-rock maar helemaal aan onze Zuiderburen over te laten. (RG)

HUMB
HUMb, de domme manier van hoe je de naam moet schrijven is een stille hint. Dit achttal maakt platgesubsidieerde plebsfunk, gemaakt voor een generatie opgegroeid met Jamiroquai en Brand New Heavies. Er is een reden dat je van die bands niets meer hoort, maar dat ontgaat HUMb compleet. De soulloze funk van deze Vlamingen komt zo ingestudeerd over, dat zelfs de danspasjes onecht lijken. Voor de raps van de twee MC's is het woord 'wack' uitgevonden. Pogingen tot crossover beperken zich tot gitaarriffs die regelrecht uit het Rage Against The Machine-boekje zijn gescheurd. Explosies blijven uit. Interactie met het publiek beperkt zich tot: “Yo Tilburg, willen jullie vanavond lekker funken?” Er kan maar één conclusie worden getrokken bij deze jammerlijke afsluiter van de Bat Cave: HUMb is DUMb. (BvD)