Net als in 2009 trapte 013 afgelopen zondag het nieuwe jaar af met een gezonde portie rock aangeleverd door een handjevol bevlogen bands, vermengd met bier, pinda’s en worstjes voor de liefhebbers. Het leverde een redelijk geslaagde namiddag en avond op, zij het dat het wat oudere publiek niet altijd even enthousiast reageerde. 

THE REACTIONARIES
Het Vlaams-Nederlandse vijftal The Reactionaries opent het bal om stipt vier uur met een potje ongecompliceerde punk- en garagerock voor een tamelijk lege zaal: een euvel dat in de loop van de dag natuurlijkerwijs wat minder nijpend, maar nooit helemaal opgelost wordt. Met name zanger Nico slaagt er met zijn rommelige uitstraling en energieke bewegingen in het authentieke rock ’n roll-gevoel goed over te brengen, maar helaas hebben de schaarse aanwezigen nog niet erg veel zin in beweging. Tegen het einde van de korte set waagt de groep zich aan een medley van klassieke rocksongs, waarmee de wat retrospectieve toon van de dag treffend gezet is.

AUTOMATIC SAM
Vervolgens is het de beurt aan de Achterhoekers van Automatic Sam om het publiek te bespelen met haar soms puntige, dan weer breed psychedelisch uitwaaierende liederen, die echter altijd elementair blijven rocken. Ondanks herhaalde oproepen van de frontman druppelt het publiek maar mondjesmaat van de achterste helft van de zaal naar voren, maar daardoor laat deze gedreven groep zich geenszins uit het veld slaan. Men doet zelfs een poging de vastgestelde speeltijd wat op te rekken, wat de strenge stagecrew jammer genoeg niet honoreert. Nu hebben bands die zich naar een Captain Beefheart-personage noemen sowieso een streepje voor bij bovengetekende, maar zelfs zonder die bonus is Automatic Sam wat hem betreft wel de band van de dag.

HERETIC
Aan uitgesponnen psychedelische structuren hebben de Eindhovense satanisten van Heretic duidelijk geen boodschap. Deze jongens kiezen liever voor een simpele doch doeltreffende aanval op het middenrif met een instrumentale basis van sterk naar rockabilly neigende black metal, waarover de cosmetica-minnende frontman graag kreten als “blasphemy!”, “hail!” en “Satan!” roept (die laatste twee bij voorkeur direct na elkaar). Individuele liefhebbers van zware metalen in het publiek weten het, zeker na het nodige bier, prima op waarde te schatten. Voor de rest zal het ongetwijfeld uitzitten geblazen zijn. Je blijft er in ieder geval goed wakker van.

GINGERPIG
Hoewel oprichter Boudewijn Bonebakker van Gingerpig als gitarist van Nederlandse deathmetal-grootheid Gorefest ook uit de extreme metalhoek komt, kan het contrast met de voorgaande band nauwelijks groter zijn. Deze muzikaal sterk op de jaren zeventig georiënteerde groep is namelijk bepaald niet vies van langgerekte jams, waarin de ouderwetse orgelgeluiden van toetsenist Jarno van Es veelal de boventoon voeren. Niet bepaald gebruikelijk in het door de gitaar gedomineerde rockwereldje, maar daardoor natuurlijk des te interessanter, zeker omdat Van Es een ware virtuoos is die moeiteloos op zijn instrument improviseert (doorgaans niet bepaald de sterkste kant van rockmuzikanten). Een defect drumpedaal maakt helaas een voortijdig einde aan deze fijne set.

THE STOOGES TRIBUTE
De afsluiter van deze behoorlijk op het verleden teruggrijpende dag is een soort van supergroep die de woeste energie van The Stooges probeert te recreëren. Dat is vanzelfsprekend geen sinecure en heeft eigenlijk alleen werkelijk kans van slagen in een omgeving die wanorde bevordert. 013 is die ruimte niet. De immer enthousiaste Rudeboy mag wel roepen dat hij een echte chaosverwekker is, maar als even daarvoor een (in navolging van zangeres Janneke van The Riplets) rokende jongedame door een lid van de beveiliging is gewezen op het verbod in de zaal, bekruipt je toch ernstig het gevoel dat deze chaos wel binnen hele nauwe perkjes moet opereren. Feitelijk gaf het gisteren in Little Devil optredende Utrechtse speedrockbandje El Camaro, dat een trouwe schare aanhangers had meegenomen die elkaar met zelfgemaakte kartonnen objecten te lijf ging, een geslaagder demonstratie van de bevrijdende Stooges-energie dan de coverband van vandaag (wat overigens niets afdoet aan het oprechte enthousiasme van deze groep).

Maar goed, met zoveel krakers te coveren, in combinatie met de hoeveelheid bier die op dit tijdstip van de dag in de man/vrouw is, wordt het toch nog een aardig slot. “1969”, “No Fun” en “I Wanna Be Your Dog” passeren onder anderen de revue , met achtereenvolgens Denvis, Janneke, Lawrence Mul (ex-Bloody Honkies) en Rudeboy als vocalist. Desondanks kan de organisatie volgend jaar misschien toch beter een nieuwe groep met vers eigen materiaal als hoofdact programmeren om lichte teleurstelling te voorkomen.