Met een uitgebreid en heftig programma van vier aan hardcore gerelateerde bands, het Franse Kickback voorop, beloofde het afgelopen zondag een prettig opgefokte namiddag en vooravond in de Hall of Fame te worden. De bands maakten die verwachting zeker waar, maar de publieke respons getuigde vooral van Brabantse gemoedelijkheid.  

FEHLER
Het energieke drietal van Fehler verzorgt vandaag de aftrap met een sterk op stoner en sludge geënte vorm van hardcore, oftewel postcore. Hoewel de heren hun instrumentarium er welhaast continu stevig van langs geven, weten onze landgenoten genoeg (voornamelijk ritmische) dynamiek in de onwelluidende bak herrie aan te brengen om de aandacht moeiteloos vast te houden. Een toepasselijk heftig en geluidstechnisch heel acceptabel begin van de dag.

HUMAN DEMISE
Het eveneens op vaderlandsche bodem ontaarde Human Demise heeft zowel qua line-up (met drummer, bassist, twee gitaristen en loslopende zanger) als geluid het meest gemeen met de hoofdact van vandaag, zij het dat de soms naar metal neigende hardcore van deze band iets minder extreem is en ook wat eenvoudiger in elkaar steekt dan die van Kickback. Het publiek wijkt bij deze band nogal naar achteren, wellicht “uit angst voor Kickback” zoals de frontman suggereert – later op de dag blijken deze woorden in ieder geval behoorlijk treffend. Hoe dan ook een fijn strak stukje stuitermuziek, waarop het gemakkelijk wakker blijven is.

ANAPHYLACTIC SHOCK
Met Anaphylactic Shock belanden we vervolgens bij het meest donkere en sfeervolle orkest van de dag. In tegenstelling tot de vorige twee bands nemen deze lokale doomcore-makkers vaak gas terug, wat resulteert in een onheilspellend, slepend geluid. Er wordt een stemming gecreëerd die misschien nog het beste valt te omschrijven met de woorden Als Leven Pijn Doet (om maar even de titel van een EO tv-programma aan te halen – men moet immers nergens voor terugschrikken). Zoals altijd wordt het repertoire met veel overtuiging gebracht, waarbij met name de podiumpresentatie en woeste blikken van voorman Michiel Eikenaar niet onvermeld mogen blijven. Een mooie, duister smeulende en broedende voorbereiding op de energie-explosie van Kickback…     

KICKBACK
… Nou ja, op het podium dan in ieder geval, want deze opgewonden Fransozen hoeven de planken maar te betreden of er vormt zich een halve ovaal voor hen, waar het aanwezige publiek zich omheen groepeert. Afgezien van een enkel energiek individu dat zich af en toe binnen  dit denkbeeldig afgegrensde domein begeeft en daar een soort van één-, soms tweepersoons Capoeira-demonstratie weggeeft, blijft het opvallend rustig aan de kant van de bezoekers. De meeste aanwezigen zitten blijkbaar niet met een overschot aan adrenaline of voelen een mysterieuze huiver om het gewijde gebied voor de planken te betreden en houden het op kalmpjes bier drinken. Een beetje jammer voor de Fransen is dat wel, maar het weerhoudt hen er niet van hun muzikale brisantbommen in rap tempo op de zaal af te vuren en zo het meest extreme en energieke concert van de dag af te leveren. Een muzikaal geslaagde aanval dus, die echter bewijst dat zelfs het meest intense Franse offensief het uiteindelijk af moet leggen tegen die onverwoestbare Brabantse gemoedelijkheid.