Niets heerlijker dan op zondagavond je weekend afsluiten met een avondje psychedelische rock ´n roll. Daarvoor leek het Spaanse Tokyo Sex Destruction een uitgelezen kans. Jammer genoeg viel de band tegen. Het voorprogramma, voor wie deze avond een vuurdoop was, maakte echter alles goed.

THE ROTT CHILDS
In het voorprogramma staan de Belgische enthousiastelingen van The Rott Childs. Het is hun allereerste show, benadrukt de band meerdere keren. We moeten er blij mee zijn. En dat zijn we zeker. In rap tempo worden een aantal nummers die muzikaal knap in elkaar zitten gespeeld. Een heftige chaos die op sommige punten doet denken aan een band als Refused, aangelengd met dikke rock ‘n roll. The Rott Childs is een band die we absoluut in de gaten moeten houden.

TOKYO SEX DESTRUCTION
Deze Spanjaarden hebben naar alle waarschijnlijkheid niets te maken met Tokyo. Er is eerder een link met de Verenigde Staten en dan met name met de jaren ’70 klassieker MC5. Als je een biografie van deze band op naslaat, valt het op dat alle bandleden zichzelf de achternaam ‘Sinclair’ hebben gegeven, naar John Sinclair, de oprichter van de linkse White Panther Party. Onder zijn management kreeg MC5 grote bekendheid.

Wanneer een band zichzelf zo sterk wil associëren met een band als MC5, dan legt zij de lat hoog. Helaas draait dit in het geval van Tokyo Sex Destruction uit op een teleurstelling. Zanger JC Sinclair lijkt iets te graag aan een bepaald plaatje van rockster te willen voldoen, maar dit vertaalt zich te mager in wat de band muzikaal neerzet. Zo gaat een van de Sinclairs met een statafel aan de haal, om er vervolgens zijn keyboard mee te bewerken. Dat kan, mits je een genie bent.

Gek genoeg is er ondanks alle fratsen en het heen en weer geloop van de zanger geen enkele keer echt interactie van de band met het publiek en vice versa. Tokyo Sex Destruction mist nog de sex en destruction. Het publiek staat dan ook niet te springen om een toegift. De nummers zitten wél goed in elkaar en de bandleden spelen best lekker. Tokyo Sex Destruction zou meer de aandacht moeten leggen op de interactie met het publiek. Pas daarna is het tijd om na te denken over stoere kunstjes met statafels op een keyboard en rondvliegende microfoons.