Het is vakantie beneden de rivieren. En dat is te merken vanavond bij het concert van Skindred in de Kleine Zaal van 013: het puilt uit van de pubers. Deze enthousiaste jongelingen zorgen voor een feestelijke stemming die wordt opgewarmd door een matig Intwine en losbarst bij hoofdact Skindred. Het andere voorprogramma Forever Never lijkt haast een persiflage van zichzelf.

FOREVER NEVER
De Britse nu metal formatie Forever Never vindt vanavond als eerste het podium van de Kleine Zaal. Het typische Kerrang! Magazine bandje dat op plaat vast prima klinkt, maar live geen potten breekt. Zanger Renny Carroll lijkt op het eerste gezicht op een minder gezette Jack Black die haast dezelfde overdreven bewegingen maakt als de Amerikaanse komiek. Zijn vocalen zijn niet bar slecht, maar te ijl en lief voor dit genre, om over de grunt nog maar te zwijgen. Forever Never stapelt cliché op cliché en de songstructuren zijn voorspelbaar. Wanneer de band na het derde nummer voor de vijfde keer om “make some noise!” vraagt, begint dit vrij vermoeiend te worden. Het enthousiasme van de Britten is ze gegeven en ook de kids slikken het voor zoete koek.

INTWINE
Intwine is al een tijdje uit de spotlights en TMF-charts. In 2008 werden er wat bandleden gewisseld en werd een nieuw album uitgebracht: Kingdom Of Contradiction. Deze plaat laat een meer donkere kant van Intwine zien met behoorlijk stevig materiaal. Deze duistere kant komt vanavond ook naar voren, maar wordt opgevrolijkt met de nog altijd aanwezige Caribische invloeden. Intwine  is als voorprogramma interessanter dan Forever Never en sluit beter aan bij Skindred; dat haar invloeden eveneens uit de Carabieën haalt. Intwine klinkt over het algemeen niet verkeerd, maar is na een tijdje wel erg saai. Het Jamaicaanse accent van Roger Peterson is irritant opgezet, maar zijn zang blijft goed overeind en bezit juist de kracht die Forever Never zanger Carroll mist. Opvallend genoeg laat Intwine de hits uit de setlist en deze keuze wordt dan ook gemengd ontvangen.

SKINDRED
Na een bombastische intro in de vorm van de 20th Century Fox tune, lijkt de zoon van George Clinton het podium overgenomen te hebben. Het is Benji Webbe, frontman van Skindred. Deze vrolijke dreadhead met eeuwige glimlach weet de zaal al snel voor zich te winnen. Webbe noemt de muziek die zijn band maakt ragga metal of nu reggae. Je kunt al raden hoe dat ongeveer klinkt: als een metalversie van Bob Marley. Maar eigenlijk komt er vrij weinig reggae of ragga bij kijken. Behalve de momenten tussen de nummers door die Webbe aangrijpt om als DJ het publiek wat muziekkennis bij te brengen. Skindred roeit met dezelfde riemen als een band als Soulfly en komt ook wel in de buurt van System Of A Down of oude Incubus. Bands die invloeden uit de wereldmuziek mengen met de brute kracht van nu metal. Skindred doet dit erg goed en de zaal jonge fans werkt zich onvermoeibaar in het zweet. Dat is ook precies waar het frontman Webbe om gaat: “This is not about looking good, but about getting sweaty!”. En hoewel het muzikaal allemaal verre van origineel is, bouwt de band wel een feestje. Een feestje dat menig scholier in de zaal niet snel zal doen vergeten.