Wervelende noodkreet van Bullet For My Valentine

Rise To Remain en Funeral For A Friend rammen en stompen

Jochen de Vos ,

De dag die uitgeroepen werd tot de voorlopig koudste dag van het jaar, stond helemaal in het teken van Bullet For My Valentine. Een optreden dat een specifieke doelgroep trok, die eerst met z’n allen de McDonalds terroriseerden en elkaar vervolgens respectvol aan flarden moshte.

Rise To Remain en Funeral For A Friend rammen en stompen

De dag die uitgeroepen werd tot de voorlopig koudste dag van het jaar, stond helemaal in het teken van Bullet For My Valentine. Een optreden dat een specifieke doelgroep trok, die eerst met z’n allen de McDonalds terroriseerden en elkaar vervolgens respectvol aan flarden moshte.

“Dit is geen concert van My Chemical Romance”, klinkt het in een tot in de nok gevuld 013, dat zich steeds meer bestempelt tot het Mekka der liefhebbers van metal in Nederland. Rise To Remain, een nobel, maar onbekend bandje gevestigd in Londen, opent de avond. Met haar hypnotische, melodische metalcore ramt ze haar nummers door de strot. Kort maar krachtig - een boodschap die Rise To Remain iets te letterlijk heeft genomen. Snoeiharde gitaren, loeiharde drums, verloren stem. Verdronken in luid gejuich van het publiek.

Om het verlies van Escape The Fate, die thuis bleef vanwege het feit dat één van haar bandleden in rehab werd opgenomen, te compenseren, knalt Funeral for a Friend iets langer door en maant het publiek tot moshen. Als een kudde, stampend en stompend in elkanders maag, verwerft deze emo-garde, die zich liever profileert als screamo’s, het nodige respect. “Sla elkander, mosh met elkaar. Echter, als iemand valt: raap hem op en bescherm hen als uw eigen baby.”

Hoofdact is Bullet For My Valentine, die deze tour plande ter gelegenheid van haar nieuwe album Fever. Onder leiding van Matt Tuck brengt ze (zoals ze zelf zegt) metalcore. Dit staat in contrast met haar opbiechtende, op het verleden georiënteerde teksten en Spartaanse gitaarriffs. Het optreden is een mengelmoes van nostalgie (Scream Aim Fire), een ballade middenin de set en nieuw getokkel (Bittersweet Memories). Al lijkt het niet allemaal rozengeur en maneschijn, ze zet een geluidsmuur neer die, naar eigen vermoedens, Elf Power van het podium in de Kleine Zaal laat donderen. Een zegevierend gebaar van de aanwezige decibels, een vuist in het publiek en een schreeuw van Bullet For My Valentine. Kortom: de kruistocht van emocore breit er weer overwinning bij op haar palmares, na ondermeer een doortocht op Groezrock en Graspop.

Bullet For My Valentine raast, snelt en overdondert - een schreeuw waarbij een onervarene (al dan niet uit misnoegdheid) steevast naar de oordoppen zal grijpen.