Liefhebbers van progressieve rock/metal konden zich tijdens één van de laatste avonden van het jaar nog even laven aan de optredens van The Dust Connection en Kingfisher Sky in 013. Een gezond muzikaal uithoudingsvermogen was overigens wel vereist om de uitgebreide sets van beide vaderlandse bands te kunnen doorstaan.

De avond wordt op complexe noot geopend door The Dust Connection uit ons eigen Tilburg. Ongeveer een jaar geleden heeft dit vijftal zijn eerste volwaardige album ‘Trails’ uitgebracht en begrijpelijkerwijs vormt dat de hoeksteen van dit concert. De liederen die vanavond ten gehore worden gebracht kennen (zoals gebruikelijk in dit genre) vaak een ongebruikelijke opbouw en zijn rijk aan detail, waarbij vooral de gitarist vaak in de schijnwerpers staat. Voorafgaande aan ieder nummer legt de zanger/frontman steevast uit waar het over gaat, waaruit valt op te maken dat vragen rond leven en dood, herinnering, verbeelding en het onbewuste de conceptuele rode draad van de plaat vormen. De bijbehorende muziek is zonder meer knap geconstrueerd en behoorlijk divers, maar klinkt soms nog wat kabbelend en is daarom niet altijd even enerverend en meeslepend. De pit van metalige afsluiter ‘New God’ zou wat dat betreft wellicht wat meer navolging verdienen. Desalniettemin een aangename start van deze bijeenkomst.

Het Hollandse Kingfisher Sky heeft vervolgens het nadeel niet voor een thuispubliek te spelen, wat in combinatie met de stevige lengte van hun set (en de set daarvoor, want in progressieve muzikale kringen weet men nu eenmaal vaak niet van ophouden) zorgt voor een kleine uitputtingsslag. Tegen het einde van het concert van dit sympathieke zestal (de celliste moet vandaag helaas verstek laten gaan vanwege een ernstig zieke vader) biedt de zaal dan ook een lichtelijk verlaten aanblik. Dat is jammer, want deze groep weet met haar progressieve en bij tijd en wijle tamelijk harde kijk op het gothic metal genre zeker een alleraardigst optreden neer te zetten.

Het kost ook niet veel tijd om in te zien waarom de voormalige drummer van Within Temptation ooit besloten heeft om zijn eigen band op te richten, want hoewel de samenstelling van de groep op het eerste gezicht veel weg heeft van het vorige combo waarvoor hij werkzaam was, is de koers die hij nu volgt de tegenovergestelde. Waar Within Temptation namelijk in de loop der tijd steeds toegankelijker en radiovriendelijker muziek is gaan produceren, creëert Kingfisher Sky liever weids uitgesponnen en vrij ingewikkelde stukken, die bovendien soms ongemeen fel klinken. Vanzelfsprekend heeft het afwisselende drumwerk daarin een belangrijke plaats, maar het onmiskenbare visuele en auditieve centrum van de groep blijft toch de zangeres, die met haar stemmige zwarte jurk, bezwerende gebaren en bovenal volle stem een krachtige presentie vormt. Rond haar bouwt de groep een mooie en uitgebalanceerde show op, die helaas uiteindelijk net iets te veel van het goede is voor de gemiddelde bezoeker. Volgende keer beter.