Leven als singer-songwriter in de eenentwintigste eeuw. Het zou een titel van een documentaire kunnen zijn. Van leven voor muziek. Overleven. Nuchterheid. Puurheid en passie. Een reis doorheen veelal reële gebeurtenissen, bekeken door de ogen van een zanger(es). Kortom: singer-songwriters zijn straatmuzikanten met bekendheid, een discografie en volgelopen kleine zalen. Iets wat we voorheen amper of nooit te zien kregen in Tilburg. 

Onder het initiatief om deze folk-artiesten evengrote kansen te geven dan een doorsnee popgroep, besloot 013 een compact te sluiten met NWE Vorst. Een samenwerking die deze avond zijn startschot kende.

Het is een avond vol mannen-met-baarden muziek: een rijkelijk gevuld programma met zeemzoete liefdesliedjes tot deprimerende tokkelnummers, die - wanneer het ritme zich in uw hoofd gaat herhalen - u in slaap kunnen wiegen. Iets wat de met stress volgepompte Kim Janssens nadrukkelijk toepast. Met een grote knipoog naar enerzijds Iron & Wine en anderzijds David Bazan valt hij al snel in herhaling. De onervarenheid maakt hem broos en tastbaar. Janssens heeft amper baardgroei. Hij is het groentje van de avond, op zoek naar een balans tussen emotioneel beladen teksten en opzwepende, op ritme gebaseerde, nummers.

Dat hij om verveling te vermijden een kerstnummer speelt en zijn zus laat overkomen uit Londen, kijkt het publiek door de vingers. Al is het advies om dat in de toekomst niet meer te doen. Meer sigaretten te roken en zijn blik verruimen op vlak van muzikale invloeden. Voorbeelden zijn er genoeg, met Rocky Votolato voor het ritmische en Bright Eyes voor het emotionele in het het achterhoofd.

"Your prayers will be heard, the moment you start believing," luiden de woorden van Gaëtan Vandewoude tijdens het nummer ‘Dreamer’, een zin uit het leven gegrepen van het Leuvense Isbells. Als een Nick Drake met begeleidende band staat hij nuchter op het podium. Na vijftien jaar muziek te hebben gemaakt, is zijn grootste droom om gehoord te worden. Iets wat Vandewoude, in tegenstelling tot Nick Drake, wel lukt. Luisterliedjes zijn niet altijd bestemd voor de achtergrond. De bewijzen liggen op tafel.

Met opener ‘Without A Doubt’ was de toon meteen gezet. Het publiek zat er al wiegend op hun stoelen bij. Mondhoeken krulden omhoog. Noem het gerust een warm thuiskomen in deze koude dagen. Isbells controleert de hele avond. Ze horen, wederhoren en laten mensen horen. Van een opzwepend en gezet ‘Reunite’ en een kinderlijk en fris ‘The Night Is Yours’ tot de ondertussen al tot klassieker uitgeroepen ‘As Long As It Takes’. 

Wat er ook mag gebeuren, hoe ze hun nummers brengen: overtuiging is er in overmate. Zo spelen ze tweemaal volledig akoestisch, waarmee ze het voltallige publiek de vinger op de mond leggen.

Het mooie aan Isbells is de nuchtere kijk op een optreden en hun betrokkenheid met het publiek. De eerlijkheid als artiest-zijnde. Nummers die compositioneel feilloos in elkaar passen. Alles. Alles wat ze willen, grijpen ze uit de ‘(From) My Wishing Well'. De vergelijking met Bon Iver is snel gemaakt, maar mits ze wat aan hun zangkwaliteiten werken, zou het binnenkort wel eens andersom kunnen zijn. Met Isbells heeft België het folkfenomeen van de laatste twee jaar in zijn bezit. Without A Doubt.