Origin doorbreekt geluidsbarrière in Bat Cave

Rafflesia opent met relatief melodieuze deathcore

Wouter de Waal ,

Na twee succesvolle performances op Neurotic Deathfest de afgelopen jaren (en tussendoor een bezoek aan Little Devil) keerde het machtige Origin afgelopen zaterdag terug naar Tilburg voor een last minute show. De Bat Cave bleek met haar duistere en intieme atmosfeer de uitgelezen plek voor een optreden van deze onmogelijk rappe technische death metal band.

Rafflesia opent met relatief melodieuze deathcore

Na twee succesvolle performances op Neurotic Deathfest de afgelopen jaren (en tussendoor een bezoek aan Little Devil) keerde het machtige Origin afgelopen zaterdag terug naar Tilburg voor een last minute show. De Bat Cave bleek met haar duistere en intieme atmosfeer de uitgelezen plek voor een optreden van deze onmogelijk rappe technische death metal band.

RAFFLESIA
Voordat de Amerikanen het podium betreden, is het echter aan de jongens van Rafflesia om het publiek alvast op te warmen. Dit fijne gezelschap uit het land van onze zuiderburen timmert al een jaar of vijf ijverig aan de weg in het metalcore/deathcore genre. Ook vanavond geeft het West-Vlaamse vijftal een vrij strakke en enthousiaste performance, die het publiek (dat het hele concert op gerede afstand van het podium blijft staan) helaas niet heel erg weet te grijpen. De weliswaar agressieve, maar in vergelijking met het hoofdprogramma niet uitzonderlijk snelle en relatief melodieuze muzikale aanpak van de groep kan bij de meeste aanwezigen duidelijk niet op veel sympathie rekenen. Desondanks geen onaardig optreden van deze Belgen.

ORIGIN
Bij het aantreden van Origin kruipt het publiek meteen een stuk naar voren, waarna de bende uit Kansas op razend tempo uit de startblokken schiet om vervolgens niet meer op of om te kijken. Nou ja, het concert wordt noodgedwongen even onderbroken vanwege gitaarproblemen (die met dank aan het voorprogramma opgelost worden), maar verder is deze meedogenloze death/grind machine niet te stuiten. Ongelofelijk met wat een uithoudingsvermogen vooral de bij tijd en wijle bijna ononderscheidbaar vlug klepperende drummer onvermoeibaar doorspeelt. Bij die continue hoge snelheid slaagt de band er bovendien in voldoende variatie aan te brengen om te blijven boeien. Geen geringe prestatie, die het publiek zichtbaar op waarde weet te schatten, hoewel het tot het einde van het optreden duurt voordat er op verzoek van de lustig met de haren schuddende zanger een behoorlijke mosh pit ontstaat. (Misschien maar goed ook, want aangezien er deze avond in glas geschonken wordt, zou het anders wellicht een behoorlijk zooitje zijn geworden.) Een sterke performance kortom, die op een bescheiden podium als de Bat Cave toch beter tot haar recht komt dan in een grote zaal, zoals op het afgelopen Neurotic Deathfest – alhoewel de onmiskenbare kwaliteit van deze band een dergelijke prominente plek zeker verdiend heeft.