Als afsluiter van Roadburn was er voor de echte festivalgangers de Afterburner. Door de aswolk van de IJslandse vulkaan konden de meeste bands ons landje echter niet bereiken. Maar dat mocht de pret niet drukken; Het Haagse Orange Sunshine kwamen een stevig potje rocken op deze laatste dag.

ORANGE SUNSHINE
Het Haagse trio Orange Sunshine mag vandaag invallen op de Afterburner. Dat doen de heren met verve met een stevig potje maximaal versterkte bluesrock die je welhaast onvermijdelijk doet afvragen of we hier met de reïncarnatie van Blue Cheer te maken hebben. Naast een uitgebreide en op zeer hoog volume uitgevoerde versie van de Stones klassieker 'Gimme Shelter' komt dan ook bepaald niet geheel onverwacht een Summertime Blues cover voorbij, waarbij de drummer meldt deze set (en wat hem betreft het hele Roadburn festival) op te dragen aan de vorig jaar overleden bassist en zanger Dickie Peterson van die uiterst invloedrijke proto-metal band. Deze zingende trommelaar is met zijn enorme hoeveelheid haar en eigenaardige, ietwat komische uitstraling sowieso de blikvanger van dit fijne stel. (WdW)

OCEANA COMPANY
De Nederlandse showcase in de Bat Cave met drie opkomende bands wordt geopend met het viertal van Oceana Company uit Zwolle. Spacepostrock met de mellotron als middelpunt. Wat de band goed in de vingers heeft, is het spelen met de spanningsboog. Een dreigende riff die langzaam voortstuwt lijkt te neigen naar het begin van een uitbarsting, maar schijn bedriegt. Het zijn eerder beheerste en subtiele omschakelingen naar andere patronen. De mellotron, nog niet eerder gezien op deze editie van Roadburn, zorgt voor een warm, rond en spacey geluid. Verantwoordelijk voor de klanken van dit vintage keyboard is Matthijs Herder die na een paar nummers ook zijn stem gebruikt. De vocalen doen eigenlijk afbreuk aan de arrangementen en het heeft geen toegevoegde waarde, ook al klinken deze, volgens Herder zelf, vandaag wat minder na drie dagen Roadburn. (DS)
   
GRAVEYARD
Van de oorspronkelijk geprogrammeerde bands in de Kleine Zaal deze dag is door al het vulkanisch geweld slechts Graveyard overgebleven. Het Zweedse viertal geeft een prima concert vol sterk op de jaren zeventig geënte psychedelische hardrock, die muzikaal behoorlijk in het verlengde ligt van hun de dag ervoor op het hoofdpodium spelende landgenoten van Witchcraft. Graveyard klinkt echter iets rauwer en minder somber, met name door de smeriger strot van de zanger van dit gezelschap. Samen met de uitgelaten rammelende drummer en het heftige bluesy bas- en gitaarwerk van hemzelf en de beide andere snarenplukkers resulteert het in een lekker ouderwets swingend optreden. (WdW)

CAPITAL SENTIMENTAL
Als er zoiets als experimenteel psychedelische stonerlounge zou bestaan, dan is dat wat het Middelburgse Capital Sentimental laat horen. Experimenteel door de vrije manier waarop de sax van Rene Everts zijn weg vindt door de logge riffs van de band. Laidback acidrock in combinatie met de oliedia’s op de achtergrond zorgen voor een drugssfeer. Wanneer Everts de sax loslaat en deze inruilt voor een megafoon om hier vervolgens op een Jim Morrison stijl in te brullen, krijgt de voorheen wat saaie stageperformance meer aandacht. Opeens is daar een ska-brug die misplaats lijkt, maar eigenlijk wel past binnen het vervreemdende gevoel dat Capital Sentimental bij je oproept. Een mooi en geslaagd debuut van de Zeelanders op Roadburn. (DS)

EYEHATEGOD/FUCKMOUTH
Een bijzonder tafereel in de Kleine Zaal bij Eyehategod. Dubbele verslagen zijn niet de standaard bij 3VOOR12/Tilburg, maar dit kon niet worden vermeden. Op het podium een bezopen, stoned of stronken Michael Williams die weinig zin lijkt te hebben in een regulier optreden. Wat door collega Wouter de Waal al als een rommelig optreden werd bestempeld, slaat nu alles. Al prutsend en gitaarstemmend ontstaat het ‘zijproject’ Fuckmouth met als hitsingle ‘Stairway To Fuckmouth’. Denk hierbij aan een aan willekeurig nummer van Minor Threat teruggebracht naar drie seconden. Er lijkt niets van een degelijke set terecht te komen en Williams zet zijn dronken gebrabbel voort: “We’re from America and from the south; so we’re stupid”. Na ongeveer een kwartier wordt dan eindelijk overgegaan tot de orde van de dag. De white trash stoner van Eyehategod is behoorlijk strak voor een band die van de kaart is. Met hun dirty south metal raast het door, daar waar het zaterdag in de Dommelsch Zaal eindigde. (DS)
    
AFTER-AFTERBURNER MET OAK’S MARY & FATSO JETSON
Voor de onvermoeibare Roadburners die na drie festivaldagen plus Afterburner nog steeds niet uitgeput zijn, heeft Little Devil vandaag laat op de avond nog een soort van After-Afterburner georganiseerd. Hier raakt het Italiaanse Oak’s Mary na hun reguliere, aangename stoner performance verzeild in een spontane jamsessie met Roadburn act Fatso Jetson (waarmee het ook eerder deze maand getourd heeft) vol spetterend saxofoonwerk, gevolgd door een korte soloset van de Californiërs. Een schitterend staartje aan dit memorabele geestverruimende festijn. (WdW)