Onwaarschijnlijk als het misschien moge klinken, Polen staat alweer enige jaren prominent aangegeven op de kaart van de progressieve rock/metal, en dat is voornamelijk te danken aan Riverside. Afgelopen vrijdag bewees de groep wederom tot de top van het genre te behoren met een nagenoeg vlekkeloos optreden op het hoofdpodium van 013.

JOLLY
Het feest begint echter al om zeven uur met een concert van de eerste muzikale gast op deze tour, het Amerikaanse Jolly. Terwijl de zaal langzaam maar zeker volstroomt, vergasten de vier heren het publiek op een tamelijk typische progperformance met veel metrisch afwijkend drumwerk, een voor normale rockbegrippen bovengemiddeld belangrijke rol voor de toetsen en zware bas- en gitaarklanken die het groepsgeluid naar metal doen overhellen. Hoewel de zanger en gitarist van dit gezelschap een overtuigend duistere uitstraling heeft en men tegen het eind met samples van vogelgeluiden wel iets van een eigen draai aan het geheel geeft, verblijft dit viertal toch net iets te veel op de vertrouwde paden om werkelijk indruk te kunnen maken.

PURE REASON REVOLUTION
Heel anders is het gesteld met het daaropvolgende Pure Reason Revolution, een Engelse club die voor dit genre nogal ongebruikelijke invloeden in haar nummers verwerkt. Opvallend zijn vooral de regelmatig terugkerende hoge samenzang van de frontdame en haar mannelijke gezellen en de duistere wave- en electroklanken die de progressieve liedstructuren vaak domineren. Ondanks de veelsoortigheid van de tegelijkertijd naar de jaren zestig, zeventig en tachtig refererende stijlen, slaagt de groep er wonderbaarlijk genoeg toch in coherent en ongeforceerd te klinken. Sterker nog, doordat dit viertal zich in tegenstelling tot veel genregenoten niet bezondigt aan veelvuldig instrumentaal gefröbel, blijft het groepsgeluid opvallend toegankelijk en fris. Een verrassend goed optreden kortom.

RIVERSIDE
De band waar het publiek echter in meerderheid voor gekomen is, blijft natuurlijk Riverside. Hoewel de Polen nog geen tien jaar bezig zijn, leert een korte rondblik door de zaal dat deze show heel wat oudere bezoekers trekt. Klaarblijkelijk heeft een vorige generatie progliefhebbers deze nog redelijk jonge makkers ook in het hart gesloten en de tijdloze kwaliteit die de heren vanavond leveren, maakt wel duidelijk waarom. De setlist van de twee uur durende show, waarin de nadruk zoals verwacht op werk van het laatste album ADHD ligt, is prima uitgedacht, van het heftige begin en het tweetal meezingers tot de epische afsluiter 'Hybrid Times' en de twee toegiften. Bovendien benadert de uitvoering van de composities griezelig dicht de perfectie, zoals dat bijvoorbeeld ook bij een Porcupine Tree concert standaardpraktijk is. Die band is muzikaal gesproken sowieso een adequaat referentiepunt, zij het dat Riverside duidelijker etnisch oosters klinkende invloeden in haar wat meer uitgesproken progressief geluidspalet incorporeert en de toetsen bij dit viertal een vooraanstaander plaats innemen.
Het voorgekookte karakter van deze performance heeft vanzelfsprekend wel tot gevolg dat de prijs voor meest spontane groep aan de neus van de heren voorbijgaat, maar daarop zit het publiek bij dit soort concerten doorgaans toch niet te wachten en het maakt het enthousiasme van de aanwezigen er dan ook niet minder op. Dat zal ongetwijfeld ook te maken hebben met de bijzondere band die deze groep vanaf het begin met dit land heeft, zoals voorman Mariusz Duda nog even memoreert. Hoe dan ook toont Riverside met dit optreden opnieuw aan tot de top van het progressieve genre te behoren.