Nu de dagen weer korter worden en de avonden kouder, verruilen we massaal de festivalweiden en buitenplaatsen voor de warmte van de popzalen. Op donderdag 16 oktober organiseerde Burgerweeshuis een nieuwe editie van Speeldrang, waarbij lokale opkomende bands een podium krijgen om zich in Deventer te presenteren. Opnieuw bleek dat de megagetalenteerde bands in het oosten als paddenstoelen uit de grond schieten.

Tuesday Peepshow

Tuesday Peepshow

Het viertal uit Deventer -lokaler wordt het niet!- schijnt te winkelen bij dezelfde kledingzaak als psychrockers King Gizzard and the Lizard Wizard: al bij opkomst lijken de roze overall van zanger Lars Bergman en en denim tuinbroeken van de rest van de band een knipoog naar het Australische zestal. Of het is natuurlijk andersom, en is Tuesday Peepshow misschien de mode-inspiratie geweest voor de afgelopen tour van Stu Mackenzie en kornuiten. De Deventenaren spelen onvervalste 70’s blues rock maar verbluffen vanaf de eerste noot dankzij het virtuoos gitaarspel van Jan Bulder en het basspel van Nando Wiarda, die met een strakke blik haarfijn de groove aanvoelt. Samen met drummer Joeri van de Poel vormt hij een koele ritmesectie die de ideale basis is voor de capriolen van de twee gitaristen. Lars ontbreekt het ook niet aan een gezonde dosis humor, blijkend uit de grollen die hij tussen de nummers door aan de man brengt: ‘We hebben alleen stickers als merch, en zelfs die zijn we vergeten!’. De muziek swingt, slaat nu en dan erg onverwachte hoeken in en het speelplezier spat er vanaf. Tuesday Peepshow is een dosis nostalgische vrolijkheid die perfect past in de indrukwekkende rij Overijsselse rockers waartoe ook Tricklebolt, The Grand East en Money & The Man behoren. 

 

 

© Puck de Jong

Nomads Radio

De volgende band pompt een aanstekelijke mix van zware maar ook catchy geluiden over het publiek heen. Nomads Radio komt uit Enschede en maakt garage surf punk met stalen neuzen. Zo koel en beheerst als de bastonen van Tuesday Peepshow werden overgebracht, zo wild en eclectisch bespeelt Jelle Beumer hier zijn instrument. Er wordt gestuiterd en wijdbeens gebanjerd over de gehele breedte van het podium terwijl de viersnarige akkoorden ronkend uit de versterkers dreunen. Gitarist en zanger Jesse Pot grijpt holderdebolder de mondharmonica er nog even bij en drummer Nanne Hatzman laat het tempo geen moment zakken. Anders dan de Deventenaren die voor hen op het podium stonden, richten de heren van Nomads Radio zich slechts sporadisch tot het publiek, behalve dan om aan te kondigen dat hun nieuwe single ‘Burned Out’ vanavond uit is. Ondertussen breekt het eerste kleine moshpitje van de avond linksvoor in de zaal uit, een duidelijk teken dat het drietal erin slaagt hun energie over te brengen op het publiek dat op donderdagavond enthousiast is komen opdraven. 

 

 

© Puck de Jong

Eyesores

Als laatste naam van de avond komt punktrio Eyesores het podium op. De zaal lijkt wel wat leger dan net; wellicht hebben de strijders die morgenvroeg weer aan de bak moeten na Nomads Radio al afgehaakt. Een stomme zet, want die mensen missen de nucleaire bom aan energie die deze donderdag afsluit. Alsof de Dead Kennedys naar Ty Segall hebben geluisterd en de problemen van 2025 aan de kaak stellen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de single ‘Fragile’ die dezelfde avond uitkomt, waarin kwetsbare toxische mannetjes op de hak worden genomen. Een populair en belangrijk thema, getuige het recent uitgekomen ‘BANGE MANNEN’ van de Amsterdammers van Hang Youth, die de volgende dag Burgerweeshuis platspelen. De moshpit die bij het vorige optreden al was begonnen breidt zich tijdens Eyesores alleen nog maar uit totdat er voorin de zaal geen ontsnappen meer is aan een uitsgeschoten schedel of elleboog in je rug. Gitarist en zanger Justin Ruitenschild en bassist Lars van den Bogaard zijn helemaal in sync en drummer Jochem Lambert schroomt er niet voor om tijdens breaks achter zijn trommels op en neer te stuiteren. De band uit Harderwijk (‘Hardstewijk!’) raast in een moordend tempo maar geenszins overhaast door hun set heen en bespeelt het publiek net zo goed als hun instrumenten. Tijdens afsluiter ‘Road Rage’ lukt het Justin warempel om in de halflege zaal een crowdsurfactie in gang te zetten. Eyesores is een punkmachine waar je binnenkort waarschijnlijk niet meer omheen kan. De band laat het publiek dolblij achter en met een paar welkome blauwe plekken.

 

© Puck de Jong