De avond werd geopend door de band met de legendarische naam The Undisputed Heavyweights, een Enschedese viermansformatie. Heavy rock, zoals ze het zelf noemden dekt de lading aardig. Ze startten wat voorzichtig en waren wat zoekende naar de mening van het publiek. Maar na een paar nummers stond het stevig en was het een lekkere opwarmer voor wat nog komen ging.

De tweede opwarmer was Yenga. Wat een bijzondere band was dat! Helaas voor het laatst, in ieder geval in deze formatie, want de drummer gaat de band verlaten. Zij wistten met hun bijzondere electrosouds en de heldere stem van zangeres Stella Polaris het publiek in vervoering achter te laten. Visueel heel aantrekkelijk ook met de vibrafoon centraal in het midden en de prachtige Stella daarachter.

Om half twaalf was het dan de beurt aan de mannen van The Croakers, Jeroen Nielen op gitaar en zang en Ruud Gielen op drums. Na het soundchecken gingen ze nog heel even backstage, zogezegd om hun tenues nog aan te trekken. Mooie setting met zes televisies achter zich en het raam aan de zijkant van de zaal diende ook als een tv. Aan iedere song ging een beeldfragment vooraf, steeds in een duistere sfeer. Dat hoorde je ook terug in de nummers, die rauw, donker en hard waren. Hoe groot was dan ook het contrast met de bandleden zelf: vrolijk, uitnodigend en vriendelijk! Tezamen werkte dat heel aanstekelijk. Je zag dat het plezier er vanaf spatte en muzikaal zat het allemaal superstrak in elkaar.