Na een hilarisch maar intiem akoestisch voorprogramma door Jim & Cody begint de band meteen hard en funky. De band weet ook direct de aandacht van het publiek naar zich toe te trekken; op een assertieve toon wordt het publiek naar voren gesommeerd. Het publiek is gelukkig erg braaf.
De eerste track ‘Hey’ doet denken aan de jonge jaren van de Red Hot Chili Peppers, funky punk met duidelijke hip hop invloeden. Het liedje gaat over liefde, of in ieder geval iets met seks. Na een porno-achtig intermezzo gaat de machine weer aan in standje hard. Bij de tweede track wordt duidelijk dat deze band eigenlijk twee frontmannen heeft: gitarist ‘Joe’ neemt de raps voor zijn rekening terwijl trombonist ‘Izzy’ zingt en schreeuwt, maar er wordt ook gewisseld. (Van beide kan overigens gezegd worden dat hun Engelse uitspraak zeer aangenaam is, later blijkt dat ze daadwerkelijk uit de VS en Nieuw Zeeland komen, toch fijn om eens naar native tongues te luisteren.) Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en hebben beide een bepaalde “I don’t give a shit” attitude die erg goed bij de muziek past.
Red Beard Funk Circus releaset vol overgave nieuwe EP ‘Dont Put Your Dick In Crazy’ in Hedon
Wat krijg je als ‘Gorillaz’ ‘Red Hot Chili Peppers’ eten?
Red Beard Funk Circus (ook wel RBFC) heeft in Zwolle en omstreken al een paar jaar de reputatie shows te geven waar alles en iedereen aan kapot gaat. Alsof ze een aanstekelijk effect hebben op mensen die met genoeg alcohol ineens lieve doch lompe klootzakken worden. Met een verse EP op zak en een aantal nieuwe muzikanten maakt dit alles ons wel erg benieuwd wat deze band voor ons in petto heeft.
De set wisselt snel tussen hard, dan weer funky, dan weer hiphop, stukje bizar, een blues waltz en dan weer hard. Met ‘hard’ wordt overigens hard als System Of A Down bedoeld, of Linkin Park. Met ‘hiphop’ een mix tussen Gorillaz en Rage Against The Machine, ook hard dus. Met ‘bizar’ vooral dat de band zichzelf totaal niet serieus lijkt te nemen: er wordt theatraal voorgedragen, soms lopen de muzikanten door het publiek en sporadisch klinkt door de liedjes een random “Fuck Donald Trump”, waar het publiek natuurlijk gretig aan meedoet. De muziek nemen ze gelukkig wel serieus, alsmede hoe hard het publiek uit haar plaat gaat.
De band is in grote mate flink strak, maar toch zijn hier en daar foutjes te horen of gaat het net niet lekker in overgangen. Ze maken het zichzelf ook niet per se makkelijk door zo vaak te schakelen in stijl en groove, zowel binnen de nummers als tussen de verschillende tracks. Wat ons betreft mag de band daarin nog meer één sound ontwikkelen, nu klinkt het geheel soms nog iets te veel als een verzameltape van hun favoriete artiesten.
Het publiek zit er duidelijk niet mee en gaat flink los, al kan nog niet gezegd worden dat er eer aan de reputatie wordt gedaan. Maar goed, op een vroege zaterdagavond in de kleine zaal van Hedon is misschien ook niet veel anders te verwachten. Stop deze band in een tent op een modderig veldje met publiek dat een paar liter bier op heeft en we geloven meteen dat er van alles kan gebeuren. Helemaal aan het eind bij de toegift krijgen we een glimp te zien van hoe het kan zijn wanneer de hele zaal Don’t put your dick in crazy scandeert en er uit het niets een bekken op statief van het podium af valt. Niemand gewond?! Volgens ons gebeurde er nog wat, maar we waren afgeleid.
Met een tevreden gevoel verlaten we Hedon, afwachtend tot deze band eens in een flink afgeragde tent op een verregend veldje speelt!