De opkomst voor de avond is niet heel geweldig, al hindert dat de eerste band Striking Justice helemaal niet. Buiten de zaal is ook nog prima te horen wat de mannen neerzetten, en dat is zeker een hoop geluid. Na andere optredens gezien te hebben van Striking Justice moet ik zeggen dat ik de liedjes een beetje op elkaar vind lijken, al blijven ze wel een spektakel om naar te kijken. Vooral voor de dames is Striking Justice een goede band om te checken, als je ook oordoppen meeneemt, want een piep is gegarandeerd. Goede starter van de avond, maar Striking Justice had meer moeten geven om de andere bands te overtreffen.
In 10 minuten op en afbouwen staat alweer een nieuwe band klaar, namelijk Treatment. Deze viermansformatie staat veel op het podium met andere collega bands zoals Deadbeat, dus podiumervaring hebben ze. Dat blijkt ook uit dit optreden, leadzanger Stefan zweept het publiek op. Een aantal mensen komen los uit de menigte om los te gaan, en dit geeft een boost aan de band. Een optreden zoals we van Treatment kennen, gewoon goed in elkaar met lekker geschreeuw en scheurende gitaren.
Fingers on Fire nemen het stokje over van Treatment. Veruit de jongste muzikanten, maar vergis je zeker niet in deze jongens. Na een podiumplek op Geuzenpop te hebben veroverd zijn ze klaar voor meer groter werk, en dat laten ze zien hier vanavond. De liedjes die worden afgeleverd zijn echt pop/rock nummers. Ik zie over vijf jaar schreeuwende meisjes zich aan hun voeten werpen. De jongens klinken als een geheel. Wel mag er af en toe wat meer op de mensen in worden gespeeld, betrokken bij het spektakel wat Fingers ons Fire wil neer zetten. Het is ze toch super goed gelukt, want muzikaal sprongen ze er echt uit.
Na Fingers ons Fire gaan we terug naar echte rock met Roadkill 55. De mannen van Roadkill zijn aan de weg aan het timmeren in de regionale muziekscene, maar lijken nog niet zoveel resultaat te hebben. Eenmaal op het podium verwacht je eigenlijk best wel wat, want muzikaal begint het allemaal best goed. Er komen goede catchy nummers langs, waarbij je als publiek echt een mee-zinger hebt. Het komt er alleen niet helemaal uit bij Roadkill 55, er moet nog hard gewerkt worden aan presentatie en eenheid van de band. Al het beste voor Roadkill 55, maar niet de winnaar van vanavond.
De vijfde band van deze avond zijn de drie stoere mannen van Temple of Gasoline. Ze beschrijven hun sound als rock n roll/punk. En rocken kunnen ze zeker. Instrumentaal gezien klinkt het erg lekker. Wat de zang betreft, vind ik dat er nog wel ruimte is voor verbetering. De zanger Mark Tensundern heeft weliswaar een mooie diepe stem, maar kan het wel wat enthousiaster brengen. Het klinkt wat te flauwtjes. Af en toe houdt het publiek zijn aandacht er niet bij en is het nogal rumoerig in de zaal. Dit kan ook deels komen, omdat het publiek rond dit tijdstip is geslonken.
Na wat technische mankementen is het tijd voor de afsluiter van de avond genaamd Kleazer. Wat een toppers zijn dit. Zodra ze het podium bestijgen en de eerste noten te horen zijn, wordt het meteen stil in de zaal. Deze rockers weten de aandacht van het publiek vast te houden. Ze hebben de laatste tijd de nodige ervaringen opgedaan en dat is te horen. De zang klinkt erg lekker en er wordt zo hard op de drums geramd dat ik me afvraag of het drumstel de avond wel zal overleven. Deze band heeft echt potentie.
Na de afsluiter van deze avond is het tijd voor een heftig jury overleg. Want wie o wie is de winnaar van de halve finale? Dit krijgen we na een pauze van 20 minuten te horen van presentator Ruud ter Denge. Terwijl het publiek 'broek uit, broek uit' scandeert worden de winnaars bekend gemaakt. Fingers on Fire is de band die mee mag doen aan de finale van de Doorbraak. Het blijft prijzen regenen, want ook de prijs beste drummer gaat naar George uit Fingers on Fire. Degene die vanavond de meeste indruk maakte is Harald de Ruiter van de band Kleazer. Terechte winnaars van een avond vol talenten.