“Er wordt te weinig gerockt in de IJmond,” antwoordt organisator Bert Hekman op de vraag naar het ontstaan van Rock de IJmond. Samen met Thomas Stoker nam hij begin dit jaar het initiatief een platform op te richten om nieuwe en onbekende bands uit de regio de kans te geven zich te presenteren. Het Rock de IJmond Festival moet hier een belangrijk onderdeel van uitmaken, en met het oog op deze zondagavond gaat dat zeker lukken.
SE7EN
De avond vangt aan met het niet-alledaagse SE7EN, dat absoluut niet als mainstream band door het leven wil gaan. En daarin slagen ze met verve. De met veren getooide androgyne frontvrouw Ella is het absolute middelpunt van de band, en geeft zichzelf bloot met pure teksten en een rauw stemgeluid. Hoewel ze graag een flinke keel op zet, is ze tijdens de meer ingetogen stukken op haar sterkst. De band trekt zich niets van stijlgrenzen aan, waardoor de nummers heel gevarieerd zijn, maar wat ook als gevolg heeft dat het publiek af en toe de draad kwijtraakt. De band heeft goede ideeën en lijkt te beschikken over een flinke dosis zelfkennis, met hun ‘my way or the highway’ attitude. Typerend voor de niet-commerciële insteek is het antwoord op de vraag naar hun website: ‘gewoon ons profiel op Rock de IJmond.’
Twice the Same
Café Lokaal loopt ondertussen al aardig vol wanneer de Castricummers van Twice the Same op een overtuigende manier hun combinatie van punk, funk en rock ten gehore brengen.
Bij de enthousiaste inzet van het eerste nummer valt het jammerlijk dunne gitaargeluid direct op. Het klinkt heel kunstmatig onder distortion, terwijl het met een clean geluid veel voller is. De bandleden zijn merkbaar op elkaar ingespeeld, en bassist Mart verdient complimenten voor zijn snelle riffs en slapping bass. Frontman Ritchie, met Anthony Kiedis’ funkinvloed, weet duidelijk wat hij doet, en gaat er met volle overtuiging voor.
Against All Odds
De winnaar van de IJmond Popprijs 2010, Against All Odds, is sinds december 2007 bezig, de bandleden voelen elkaar dan ook goed aan. Het vijftal brengt redelijk standaard rock ter tafel; niet heel vernieuwend, maar het zit technisch goed in elkaar. Er is een stevige baslaag merkbaar, en de nummers kennen een goede opbouw en samenhang. De band lijkt uit te zijn op het creëren van eenheid, wat in de outfits van de mannen heel letterlijk wordt vertaald. Helaas doen de shirts met das wel erg denken aan DWDD’s Jakhalzen. Of is dit een bewuste keuze geweest, om het maatschappijbetrokken karakter van Eveliens teksten te onderstrepen?
Bivouac
De organisatoren wisten wat ze deden toen ze de heren van Bivouac als afsluiter voor deze eerste editie van het Rock de IJmond Festival kozen. Het zijn geenszins nieuwe gezichten in de muziek, met Omission, Soda P, Aestrid en 5 Year Plan op het cv. Menigeen die bekend is met deze namen zal het hart vasthouden, want wat moet er van deze combinatie terechtkomen? Avantgardistische post-experimentele new-whatever? Nee, rock zoals rock hóórt te rocken. Bivouac komt van gisteren, maar is ook van nu, met evenwicht tussen de instrumenten, en een volle en stevige doch melodieuze sound. Het soms wat ijle, ingetogen stemgeluid van zanger/gitarist Jeremy blijkt hier opvallend goed mee te combineren. Dat ze zichzelf niet al te serieus nemen, met het opdragen van nummers aan gitaarkoffers en hun favoriete snackbar in Velsen, maakt deze band om van te houden.
Rock de IJmond Festival
Organisator Bert ziet er tijdens de naklank van de laatste Bivouac-akkoorden uit als een gelukkig man. Hij is heel tevreden met de opkomst, en terecht, want café Lokaal staat bomvol. Dit had hij niet durven dromen toen hij in januari het platform voor de IJmondse rockscène startte, vertrouwt hij me na afloop toe. Wat hem betreft wordt het Rock de IJmond Festival een twee- tot driemaandelijks terugkerend evenement. Want dat de IJmond niet vies is van een flinke dosis vuige rock is wel gebleken tijdens deze eerste editie.