Relax is terug. Na de goed ontvangen albums Live at Panama, Odeur Du Clochard en Pirates Amongst Puppets was het een paar jaar stil rond de Haarlemse band.
Maar begin dit jaar verbreken ze de radiostilte tijdens een optreden op het Eurosonic festival in Groningen en na een optreden in De Wereld Draait Door is op donderdag 10 maart dan eindelijk de officiële releaseparty. Lucifer’s Circus is open voor bezoekers.
Clownsneus
Bij binnenkomst krijgt het publiek een rode clownsneus in handen gedrukt van personeel dat voor de gelegenheid in circuskostuums is gehesen. Oké: er is over nagedacht. Relax laat hun publiek niet in de kou wachten en heeft een opwarmertje meegenomen: Ivar Oosterlo warmt ons op met slechts gitaar en zang. Deze negentienjarige jongen uit Deventer heeft zijn album geschreven met frontman van Relax, Llewy, en is duidelijk een groot talent waar we hopelijk meer van gaan horen. Maar vanavond is de aandacht voor Relax.
Ze openen de avond met een flinke hardcore deun en de zaal is wakker. Gelukkig is de gabber verder ver te zoeken. Wel horen we flink veel Balkan-invloeden, de accordeon doet zijn werk goed, rock en natuurlijk hiphop. Llewy heeft met Relax hiphop altijd al in een ander jasje laten horen, maar doet dat op deze plaat nog meer: het rockt, het swingt, het danst. Het verrast niet, het doet wat we van Relax gewend zijn, maar dat ze dat nog steeds zo goed doen na al die jaren verrast dan weer wel. Er zijn een hoop bandjes die deze stijl spelen en vanavond blijkt maar weer: niemand doet het zoals Relax dat doet.
Duivels
Tijdens de eerste helft van het optreden komt het nog niet helemaal binnen. Llewy toont weinig interactie met het publiek en dat is jammer. De band staat voor het eerst weer op het podium en dan ook nog eens een thuiswedstrijd. Halverwege komt Giel Beelen de bandleden de versgedrukte albums overhandigen met een welverdiende fles champagne en een paar mooie woorden, Llewy is duidelijk trots en dat is erg mooi om te zien. Hierna komt het publiek losser en de band gelukkig ook en dan voelt het zoals je hoopte dat het zou voelen; een huisfeestje, een privéoptreden bij vrienden thuis. Er wordt gehost, gesprongen, gedanst en met de oudere hits meegezongen. Lucifer’s Circus is heus niet zo duivels als de naam doet geloven.
Het nieuwe album klinkt goed. De single Take My Wings (met Maikal X, bekend van Postman) is mooi en blijft hangen en bij Martuzia waan je je in een illegale Poolse disco. Favoriet is ook Be Careful waarin een hossend refein wordt ingeluid met teksten als: “Sometimes I wish I was R. Kelly, so I could pee on someone’s belly” en “Sometimes I wish a white, so my penis would be smaller.”
Festivals
Relax is een liveband, een feestband. Thuis het schijfje draaien is leuk, maar live is het pas af, hoewel het op een zonnig fietstochtje door de stad ook vast heerlijk door je koptelefoon klinkt. Hopelijk zien we ze deze zomer op een hoop festivals; ik zie die Lowlands-tent al springen zoals in 2002 ook gebeurde bij Relax. Clowsneus op en gaan is het devies.
Gezien: Relax
Patronaat, Haarlem, 10 maart 2011