Het nieuwe album van de Noord-Limburgse jazzformatie genaamd 'Mike Roelofs Band' is in zijn geheel opgenomen in Ottersum in Cultureel Podium Roepaan, vandaar de titel 'Roepaen Sessions' in februari 2006 en uitgemixt in Boekend. En is vanaf juni dit jaar te verkrijgen. Het witbedrukte schijfje is voorzien van een kartonnen 'digipack' in het sereen, noem het goddelijk, wit. De gedrukte tekst is enkel in het zwart en rood. Het mooie 'artwork' is in een typerende Florentijn-Bruningstijl; Krullen en lussen. Tot en met de layout is het album een geheel Limburgse, gedistingeerde productie dus. Het ensemble bestaat uit geen onbekenden uit de Limburgse jazz-scene. Zo horen we onder anderen Sjoerd Rutten wederom op drums en Peter Hermesdorf op tenor saxofoon, met uiteraard Mike Roelofs, de drukbezette pianist als muzikaal leider. Een nieuw album kan niet beter beginnen dan met de opener van deze. Het nummer heet 'Quantum Leap' en bevat een vingerknippend lekkere swing. Van het begin met de hese saxofoontonen tot de opbouw in de solo naar het drukke thema. De conga's door Ron van Stratum geven het nummer met vlagen zelfs een sfeer waarbij een gevulde tafel 'mixed fajitas' niet zou mogen ontbreken. De fade-out van het eind van dit nummer, lichtjes overgedaan bij 'Narwhal', doet afbreuk aan de toegeschreven muzikale creativiteit van de heren. Daar is toch wel wat beters voor te verzinnen? Maar liever dat nog dan het afgezaagde bedanken van God. Maar hier zal iedereen wel zijn persoonlijke en doordachte redenen voor hebben. Mijn nieuwsgierigheid daarnaar wordt mede opgewekt door de titel van het derde nummer 'From Babel to Bethel', waarvan het eerste deel, wellicht disrespectvol overkomend, doch niet zo bedoeld, als werktitel 'het Pink-Pantherstuk' had kunnen hebben. Hierna barst het nummer echter los in een kanonnade van experimentele uitspattingen en solo's. Een soortgelijke apotheose van solo's, maar met een geheel andere insteek, is te horen in het nummer 'Kojak Investigations'. De titels zetten wel aan tot nadenken, maar heel ver kom je hierin niet. Titelverklaring blijft het lastigste bij instrumentale bands. Dit laat de band, heel verstandig, vooralsnog over aan onze verbeelding. De zeven nummers, goed voor ruim vijftig minuten oorstrelende, zinderende muzikaliteit. Vijftig minuten gevuld met zeer afwisselende nummers, zelfs nummers gevuld met afwisseling. Van saxofoonsolo's die je in een donker steegje van New Orleans neerzetten, tot hoofdbuigend technisch samenspel. 'Roepaen Sessions' is niet een plaat die je aanzet terwijl je aan het stofzuigen bent of wellicht de afwas doet. Maar het is er een die verdiend aandachtig beluisterd te worden, waar de onderlegde muzikanten dit al niet van nature afdwingen. Het album is een heerlijke aanvulling op de Limburgse jazz in onze platenkasten.