Het is erg rustig deze zaterdagavond in de grote zaal van Vera als Lower Dens moet spelen. De band komt uit Baltimore en hun debuut-cd, Twinhand Movement, is dit jaar uitgebracht op het label van niemand minder dan Davendra Banheart. Ondanks hun sterke CV valt de opkomst tegen, de zaal is niet eens halfvol.

Maar goed, vol of niet, the show must go on. Gelukkig opent Lower Dens met een snel nummer om het ietwat ingedutte publiek wakker te schudden. De bandleden nemen de tijd om de sfeer op te bouwen, maar zetten ook meer pit en tempo in de muziek. Daardoor worden langzame nummers geschikter voor een live optreden. Over de geluidskwaliteit blijft ook niet zo veel te klagen: de band houdt oude tradities staande met hun typische, herkenbare, Amerikaanse shoegaze gitaargeluid. Dit mooie gitaarspel met veel delay zorgt voor een ontspannen, dromerige, shoegaze-sfeer in een kleine, intieme setting.

In eerste instantie zou je waarschijnlijk verwachten dat Lower Dens een one-man-band (of eigenlijk een one-woman-band) zou zijn, waar het vooral om leadzangeres Jana Hunter's inspanningen en vocals draait. Want zij is ook al bekend van haar singer-songwriter/folk activiteiten. Aan het live-optreden is het echter niet te zien, in plaats daarvan zie je een band van vier leden die zich in gelijke mate voor de muziek inzetten. Jana Hunter's opmerkelijke stemgeluid komt niet te overheersend over en de muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld. Ze spelen nummers van hun debuut-cd, zoals I Get Nervous, Completely Golden en Rosie.

Omdat ze niet moeilijk doen over de magere opkomst en toch een goede set spelen weet het publiek het te waarderen. Ongeacht de leeftijd bestaat het publiek vanavond waarschijnlijk vooral uit de shoegaze , Davendra Banheart en Lower Dens kenners en fans. Heel specifiek dus, enigszins begrijpelijk, maar toch verrassend omdat het optreden van Lower Dens helemaal niet zo slecht en best toegankelijk is. Lower Dens zou eigenlijk bij veel meer mensen in hun straatje passen.