De .357 string band heeft in een aantal jaar een trouwe en grote fanbase opgebouwd. Dat is ook niet zo raar, want het klopt aan alle kanten. Het viertal uit Wisconsin, Milwaukee is begonnen met rockabilly en punk, maar brengt volop hommage aan de dirty south met folk en bluegrass. Aanstekelijk, snel en swingend. Hun derde album Lighting from the North is net uitgekomen.

Vanavond staat er voornamelijk gewone bluegrass – of zoals de band hun unieke mixje zelf noemt: streetgrass – op het menu. Op de contrabas, banjo, gitaar en mandoline horen we honky-tonk, smartlapjes, alles er op en er aan. En warempel! Af en toe steekt rock ‘n roll en folk ook de kop op. Vooral bij de folky nummers (Mumford & sons on speed) is het voetstampen geblazen.

De string band is open met het publiek. “We fucked that ending up” lacht gitarist David Hunn na het derde nummer. Het zorgt voor een bijzonder ontspannen sfeer. Je voelt je bijna vereerd dat deze jongens hun hart er uit spelen voor zo’n beperkt publiek. Het is toch vaak een beetje gênant als toeschouwer, om een goede band zo karig te ontvangen. Maar het publiek doet zijn best en brult de sfeer er in.

Wetende hoe goed deze raggende mannen hun publiek bekoren, is het een goddamn shame dat ze niet in een afgeladen Vera staan. Want hun muziek slaat, net als de kogel van een magnum . 357, in als een bom.