Als je De Kift nog nooit hebt gezien, val je van de ene in de andere verbazing bij de aanblik van deze volstrekt unieke band, die onlangs zeer goed bedeeld is door het Fonds voor de Podiumkunsten. De band is als een theatergezelschap met 8 zeer verschillende persoonlijkheden met elk hun eigen rol.Tevens zullen de muzikale vondsten en rare ritmes je opvallen en natuurlijk de vaak bizarre, maar ook heel mooie poëtische teksten. Het was vanavond al de zoveelste keer voor mij en het viel me op dat er niet zoveel opviel deze keer. Meer van hetzelfde, echte verrassingen bleven uit. Zeer herkenbaar maar niet echt vernieuwend. Sommige nieuwe nummers deden erg denken aan de vorige plaat "7" die geïnspireerd was door oude Russische gedichten. Naarmate het concert vorderde en steeds meer oude favorieten werden gespeeld, werd de sfeer in de zaal steeds uitbundiger. Er bestaat een specifiek "Kift publiek" dat zeer trouw elk optreden bezoekt, dat wat bekende gezichten uit het Groninger literaire- en poëziewereldje opleverde. Er werd gedanst en iedereen leek een continue glimlach op z'n gezicht te hebben, waardoor de band tot twee keer toe een toegift moest spelen alvorens ze mochten vertrekken. Zanger Ferry Heyne hield nog even een verkooppraatje voor de nieuwe plaat, maar ook voor een bijzonder vinylsingle-project waarop je je kunt abonneren: ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de band komen er 5 splitsingles uit, elke maand 1, waarop De Kift een nummer van een bekende band covert, die op zijn beurt dan een nummer van De Kift covert. Ik ben heel benieuwd wat o.a. Zita Swoon, Calexico en nota bene Franz Ferdinand hiervan bakken! Dus ondanks een fijn "meer van hetzelfde" concert, blijft De Kift dus toch weer verrassen