Goldband brengt EP 'Rommel' uit

Jaja, Goldband zus, Goldband zo. Het lijkt alsof heel Nederland de godganse tijd over die ene groep praat. Met een reden natuurlijk, de zegetocht lijkt oneindig en hoogtepunt na hoogtepunt wordt aan elkaar geregen. Met faam komen haters en mensen die zeuren over het moment dat een van de leden een foute keuze maakte, of dat het allemaal niet altijd even zuiver is. Die mensen moeten zich even afvragen of ze niet stiekem een beetje vastgeroest zijn.

Met de nieuwe EP Rommel en lange clip/korte film (geregisseerd door Sam de Jong die eerder oa. 'Drank & Drugs', 'Sterrenstof' en speelfilms Prins en Met Mes deed) bereikt Goldband een nieuw hoogtepunt. Openingsnummer 'Het Gesprek', dat niet te zien is in de clip, wordt een opmaat gemaakt naar de rest van de plaat. Milo en Boaz bellen Karel en overtuigen hem om toch dat drankje te komen doen.

Vervolgens 'Rommel' waar het refrein luidt: "Ik word geleefd door de nacht." Dit dekt de lading van de song wel. Vastzitten in patronen, groepsdruk en knaldrang, waar het makkelijker is er in te blijven dan er uit te komen.Waar Requiem For A Dream van Darren Aronofsky de, tragische, verhaallijnen van vier drugsverslaafden in beeld bracht, doet deze clip het nog dunnetjes over. In de korte film vertaalt het destructieve gedrag zich in een drieluik van obsessief sporten, een drankbender op minibikes en vrij explicite seksuele escapades.

Opvolgend op de eindeloze tunnel van kapotslopen en beuken, is daar de 'Paniekaanval' die automatisch volgen op het uit de bocht vliegen. De angst van de diepe put waar op geen enkele manier uit kan worden geklommen wordt prachtig vertaald naar beeld en geluid. Hoogtepuntje is de plotselinge jaren 90' sound aan het eind tijdens Boaz' couplet (met een mooie knipoog naar Nirvana middels de zonnebril van drummer Isai). Goldband is allang niet meer die groep grappige stucadoors, maar een serieuze popgroep met een palmares van hier tot Timboektoe. De EP Rommel en bijbehorende film zijn hier het zoveelste bewijs van.