De band My Girlfriend bestond een tijdje niet meer en toen kwamen ze weer terug, dat was al te lezen op onze site. Op 24 november vond in het Paardcafé de release van de nieuwe single plaats. In het voorprogramma speelde Jack The Owl, wat ook een groep is waar een kleine buzz omheen hangt. Geïnteresseerd als we zijn in Haagse muziek, togen wij naar het Paardcafé voor een biertje en een bak muziek.

In het Paardcafé is het gezellig druk. Voor de deur staan bandleden van beide acts een sigaretje te roken en bijna iedere bezoeker wordt daarom persoonlijk verwelkomd. Binnen is het een ons-kent-ons van jonge muzikanten en andere creatievelingen. Van mensen van Riot Bookings tot leden van MOYO, AVA NOVA en Fuzzy Teeth. Niet zo gek want beide acts van vanavond hebben raakvlakken met deze kleine kliekjes. Als de eerste act opgaat, is het dus al lekker druk in het café.

Die eerste act is Jack The Owl, een band rondom Kasper Spijkerman, voorheen bassist van poppunkband Forever Saturday (van wie de oude bandgenoten allemaal aanwezig zijn). Nu is de bas ingeruild voor een gitaar en de poppunk heeft plaatsgemaakt voor alternative rock met een vleugje psychedelica. Wat opvalt is dat de songs die Kasper heeft geschreven allemaal staan als een huis. Een goede afwisseling van catchy hooks en slimme grapjes. Zo zingt Kasper: "I just wanna let you know somehow, lalalala", deze knulligheid contrasteert lekker met de serieuze sound die de band er op nahoud. Qua vocalen klinkt de frontman een beetje als Fontaines D.C.'s Grian Chatten, wat wil zeggen dat de vocalen lekker praatzangerig en laag zijn.

Daarnaast is de gitaarsound van Kasper erg goed. Het is zichtbaar dat de zanger zijn gitaarpedalen zorgvuldig heeft afgesteld en uitgezocht. Ook de rest van de band mag er zijn. Met name als de zanger aangeeft dat het de eerste avond is dat Jack The Owl speelt met een nieuwe bassist en drummer. Alleen een meer jazzy nummer over de verveling in covidtijden slaat een beetje dood, maar voor de rest zet de band een sterke set neer.

© Judith Zandwijk

©

© Judith Zandwijk

Dan is het tijd voor My Girlfriend, de band die vanavond de release viert. Het drietal, zonder gitarist, klapt er gelijk op met 'All I Ever Wanted', een song die op de eveneens vanavond uitgebrachte cassette. Dit nummer is ook een goede afspiegeling van de muziek die de band maakt. Uptempo garagepop met toetsen, bas (die voor een groot gedeelte wordt bespeeld als een gitaar) en drums. Een ander opvallende zaak bij de songs van My Girlfriend zijn de vocalen. Alle drie de bandleden zingen en er zijn meerdere meerstemmige momenten. Hierin schuilt ook de kracht van de muziek die de band maakt. Sterke refreintjes met verschillende zanglijnen.

In hoog tempo volgen songs elkaar op, Gijs wisselt zijn hollowbodybas in voor een tweesnarige (in kwint gestemd voor de kenners) waarop de zanger speelt met een slide. Toetsenist Jeroen Dix geeft met zijn orgel een wat diepere sound mee aan de band en Pim Buitenhek bewijst zichzelf een bijzonder bekwame drummer.

Een aantal songs springen er uit in de sterke set van de band. Zo gaat 'Valentina' over een meisje dat op de Grote Markt werkt en werd lastiggevallen door een vervelende gast. In plaats van in paniek raken bracht de barmedewerker een biertje naar de invasieve eikel en vertelde hem dat dit zijn laatste was en dat hij op moest rotten. Gijs sloeg deze situatie gade en besloot er een song over te schrijven. Ook is 'Donkey Rave' een song die benoemd moet worden. Een nummer dat de band al speelde in de eerste fase van hun bestaan, met een herkenbaar ezelgebalk als refrein en een flinke dosis publiekspartecipatie in de vorm van meeklappen. Dit laatste lukt het publiek alleen niet zo goed, waardoor Gijs halverwege het nummer de boel recht probeert te trekken door zijn bas los te laten en het juiste ritme aan te geven. Tevergeefs, want zodra de frontman zijn bas weer bespeelt, raakt het publiek weer uit de maat.

Tot slot moet de single waar deze avond om draait worden benoemd. '(I Should Eat More) Sugar' is het prototype van de muziek die de band maakt, met een sterk refrein en een stuwend ritme. Licht knipogend naar de diabetes van de zanger. De zanger zingt in het couplet een sterke lijn en de pre-chorus is sinister en grijpt de luisteraar bij de lurven. Het refrein is dan weer uitermate catchy en als op een gegeven moment de bridge waarin enkel de woorden: "I should eat more!" worden gescandeerd, worden bandvrienden Tiuri en Simon, die ook op de opname te horen zijn, het podium op getrokken. Na een laatste keer te hebben gezegd dat de band cassettes verkoopt, sluit de My Girlfriend de set af met 'Cry Out Little Bugger', weer een song die al een tijd in de catalogus van de band zit. 

Eindstand: zowel Jack The Owl als My Girlfriend zet een sterke show neer. Het is pas november, maar er mag stiekem al worden uitgekeken naar het festivalseizoen.

©

Nu we toch even de aandacht hebben:

De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.

De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl of kijk voor meer informatie op deze pagina.