Het is altijd een eer en een last om een podium te moeten openen. Zo ook vandaag. Fantastisch om het festival Life I Live af te mogen trappen, maar voor het podium staat op de vroege avond waarschijnlijk pas een select gezelschap. Voor de improvisatie-jazz van Nordmann blijkt het tijdstip - 19.00 uur - juist uitstekend geprogrammeerd. Op dit uur staan er namelijk alleen nog echte liefhebbers voor het podium tegenover het paleis. Die liefhebbers krijgen een flinke dosis onnavolgbare loopjes en stuwende jazzy drumbeats voorgeschoteld. Nordmann komt “van” Gent, en dat is meteen de charme van de band. Deze instrumentale muziek kan namelijk snel elitair worden, maar de Belgen van Nordmann stralen een soort van eerlijkheid uit. Wat er dan overblijft is een optreden dat geen moment saai wordt, maar misschien nog nét iets te veel binnen de perkjes blijft. (JG)
Verslag Life I Live Festival 2015: Noordeinde en Grote Markt
The Black Marble Selection, Mustangs, The Cool Quest en meer
Terwijl men op het Noordeinde terecht kon voor een programma vol jazz, funk en soul, stond op de Grote Mark een gevarieerde aanbod met rock, sixties, soul en indie op het programma. Optredens waren er onder andere van The Black Marble Selection, Mustangs, The Cool Quest en Nordmann.
Voor Mustangs ligt de lat deze editie ietsiepietsie hoger. De band, die vorig jaar het programma vormde voor de Skooltainer, staat vanavond op het grotere podium op de Grote Markt. De band bezorgt het publiek een gezonde dosis sixties rock ’n roll, duidelijk geïnspireerd door namen als Rolling Stones, Wilson Pickett en The Who. De band, bestaande uit Justin van der Weijde-Estacio (bassist/zanger), Pieter van der Velden (gitaar/vocals), Lasse Voerman (drums) en Michiel Mutsaerts (orgel), mengt de muziek met een lekkere rhythm and blues vibe. Nog geen twee minuten na het aanslaan van de eerste noten is de Grote Markt royaal gevuld. Als Mustangs het tweede (hardere) gedeelte van hun set aankondigt en het publiek vraagt om de lege ruimte voor het podium op te vullen, is het optreden he-le-maal aan. Van voren wordt er lekker gedanst, wordt er door jong en oud van de muziek genoten, en van achter wordt er lekker meegeblert. Al bij al een behoorlijk strak eerste optreden vanavond op de Grote Markt. Het spits is er af en Mustangs heeft zichzelf even lekker op de kaart gezet. De eerste plaat van Mustangs laat nog op zich wachten, maar komt wellicht nog deze zomer uit. (BD)
Als The Cool Quest het podium betreedt staat het Noordeinde al aardig vol, de ‘nach’ moet dan eigenlijk nog beginnen. Echter niet gevreesd, want The Cool Quest gaat er alles aan doen om het publiek klaar te stomen die nacht. Wat een muzikanten, wat een lef en wat een feest. Hiphop met een hele dikke laag funk, uit Zwolle. Het is de allereerste show van The Cool Quest in Den Haag en de band laat er duidelijk geen gras over groeien. De liedjes en intermezzo’s zijn allemaal raak en het publiek gaat al snel meer los dan je normaal ziet bij een gratis festival als Life I Live. Op het podium staan jonge muzikanten, vier heren en een dame. De ritmesectie plaatst noten op elke willekeurige plek in de maat, soms wordt er zo slepend gespeeld dat je bang bent dat het hele publiek omvalt. De saxofonist doet precies wat hij moet doen, scheuren! Tel daar frontman Vincent bij op die het publiek om zijn vingers windt. Als een ware bandleider houdt hij zijn muzikanten in het gareel en geniet hij van datgene wat The Cool Quest laat zien vanavond. Enig minpunt: zijn raps zijn zo nu en dan slecht te verstaan. (JG)
Je begint met zes muzikanten uit Tilburg die eigenlijk skaters zijn en geeft ze een gedeelde passie: the sixties. Vervolgens gooi je ze in een band en dan krijg je The Black Marble Selection. De mannen zijn ondertussen toch al een hele dikke twee jaar intensief bezig met het spelen van ‘60s garage en rhythm and blues. Volgens velen doen ze vooral denken aan The Kinks en hoewel deze niet in het lijstje van ‘artists we also like’ staat – oho, Facebook-generatie - heeft de band daar ook vanavond toch wel een heel klein beetje van weg. Die heerlijke groove, lekkere swing en aanstekelijke muzikale actie heeft The Black Marble Selection niet gestolen van The Kinks. Dat showtje zetten de zes muzikaal ongeschoolde Tilburgers toch echt wel eigenhandig neer. En wat voor een! En wat een tempo. Duidelijk is dat de passie die de gasten delen verregaand is en dat ze dat stuk over kunnen brengen op het publiek, staat niet ter discussie. Zanger Jean-Paul Lilipaly weet alle bezoekers van Life I Live mee te krijgen met zijn doorleefde, rokerige stemgeluid en mooi aanzicht. Het is lastig te geloven dat de zes mannen pas zo'n korte tijd samen spelen, want wat ze presteren is erg professioneel en een plaatje om te bekijken. The Black Marble Selection sluit af met ‘The great escape’ en ‘Foxy tail’, muziek met een heerlijk dansbaar tempo dat eigenlijk vraagt om meer. (BD)
Sixties met een Hammondorgel en een zangeres die de longen uit haar lijf gaat schreeuwen. Dat is wat je verwacht als je staat te wachten op Lefties Soul Connection. Dan komt de band het podium op, maar de zangeres is in de verste verte nog niet te bekennen. De band begint een intro jam die eigenlijk niet tot een echte uitbarsting komt. Het blijft braaf aan de vlakte. Als de zangeres dan uiteindelijk toch het podium opklimt en haar keel opzet word je inderdaad weggeblazen. Dát had je verwacht van tevoren. Ook de Hammondsound had je zien aankomen en zelfs de sixties basloopjes herken je meteen. Lefties Soul Connection is eigenlijk heel voorspelbaar, vooral in een genre waarin een goede strot eerder gemeengoed is dan een uitzondering. En in een genre waar tegenwoordig de lat zo hoog ligt slaat Lefties net de plank mis. Omdat dit echter wel een stijl is waar veel mensen zich in herkennen, valt het optreden óók niet per se tegen. Het kan alleen een stuk spannender. (JG)