In het voorprogramma staat Eerie Wanda, een band gevormd rondom de Nederlandse Marina Tadic. De bassist en de drummer spelen ook in de band van Jacco Gardner en de muziekstijl is dan ook vrij vergelijkbaar: psychedelische pop die met enige nostalgie doet denken aan de zestigerjaren. Zangeres en gitariste Tadic kijkt met een ietwat serieuze blik het publiek in als ze aan het spelen is, maar zegt verlegen glimlachend wel “dankjewel” na ieder nummer. Ietsje losser nog en het plaatje is compleet: in de letterlijke zin, want Eerie Wanda’s debuutalbum komt er spoedig aan. We zijn benieuwd!
Jacco Gardner neemt het Paard mee op een trip
Een avondje in dromenland
Jacco Gardner zette drie jaar geleden de popscene compleet op zijn kop met de single ‘Clear the Air,’ nog voordat zijn debuutalbum ook maar uit was. Met een mix van psychedelica, sixties en seventies-invloeden en dromerige barokpop ontwikkelde Gardner een unieke eigen stijl die internationaal bekend is geworden. Reden genoeg dus om op zondagavond 20 december een kijkje te nemen in de kleine zaal van het Paard, waar het ‘sixties-wonderkind’ zijn kunsten zou vertonen.
Dan betreedt Jacco Gardner het podium. Na een korte introductie trapt hij gelijk af met ‘Hypnophobia,’ een nummer genoemd naar het gelijknamige album dat eerder dit jaar uit kwam. Het is een aanzwellend en krachtig openingsnummer dat gelijk de toon zet voor de rest van de avond. Nummers van het meest recente album worden afgewisseld met nummers van ‘Cabinet of Curiosities,’ waarmee Gardner in 2013 de 3voor12 Award won.
Jacco Gardner oogt als een doodnormale, verlegen Hollandse jongen die zijn gezicht verbergt achter zijn lange haar. Erg spraakzaam is hij niet: de enige opmerking die hij de gehele avond maakt gaat over de nieuwe Star Wars film. Het voegt toe aan het mysterie dat deze jongen en zijn muziek omringt. Het tekort aan woorden lijkt bijna toepasselijk bij de overvloed aan weelderige muziek. De muziek is complex, maar toch toegankelijk voor een breed publiek. Verscheidene melodielijnen vlechten samen tot een waar schouwspel, uitgevoerd door Gardner’s band en zijn synthesizers. De zaal is gevuld met mensen van verschillende leeftijden en iedereen lijkt het prima naar z’n zin te hebben.
De visuals die te zien zijn op het scherm op de achtergrond voegen veel toe aan het optreden. Het geeft een soort extra dimensie aan de reeds bovennatuurlijke muziek. Wat dit betreft is ‘Before the Dawn’ een absoluut hoogtepunt. Angstaanjagende microscopische beelden van gifgroene bacteriën en insecten ondersteunen de zenuwachtige melodielijn. Zonder zijn toeschouwers drugs te voeren neemt Jacco Gardner hen mee op een trip, waarin ze niet alleen naar muziek luisteren, maar het daadwerkelijk beleven.
Gardner heeft zijn bandleden goed gevonden. Ze zingen allen mee op de achtergrond en in de meerstemmige stukken. Publieksfavorieten zijn ‘Find Yourself,’ ‘Clear the Air’ en ‘A House on the Moon.’ De gitaarsolo in ‘Chameleon’ vormt een prachtige climax van een topoptreden. Jacco Gardner weet met weinig woorden te verrassen.