Goddelijke gitaartroost van Built To Spill

En The Raven laat de harten dankbaar volgieten

Schrijver: Lilianne Laan | Fotograaf: Jan Rijk ,

Sinds 1992 actief en still going strong: de uit Amerikaans eiken gesneden indierockers Built To Spill hebben in hun geluid alles van de Boston/Seattle gitaarbands waar de jaren '90 goed in waren. En dat klinkt anno 2015 onverminderd fijn in het gehoor.

HET CONCERT

Built To Spill, Crossing Border, The Raven, zaterdag 14 november 2015
 

DE ACT

De keren dat ze in Nederland speelden is op één hand te tellen en de liefhebbers in de zaal lijken wel naar voren te leunen om de gitaarmuziek van de vier in elke vezel van hun lijf te voelen. Met liefde en perfectionisme staat hier een geconcentreerd en fris ogend Built To Spill te spelen, een heerlijke opbouw in elk nummer en harmonie in alles, ook in hoe de geluidsvrouw de knoppen afgesteld heeft. 
 
HET NUMMER
Verrukkelijke gitaarsolo's vind je in bijna elk Built To Spill-nummer, en we kiezen voor de afsluiter: 'Carry the zero' met de allerfijnst uitweidende, wat melancholieke dubbele gitaar-jam. Doe ons er nog maar zo één.
 

HET MOMENT

"How y'all going today?" (bescheiden reactie uit de zaal, die de hele dag deprimerende nieuwsupdates over Parijs tot zich heeft genomen) "Happy but mellow?" Het moment zóu kunnen zijn, het moment waarop gitarist-zanger Doug Martsch de olifant in de kamer benoemt. Door Crossing Border wordt er op een mooie manier aandacht aan besteed, in de vorm van podiumverlichting (De Franse driekleur, voorafgaand aan het concert) en een nogal confronterende tekstprojectie op de zijmuren van de zaal. De band kiest er echter voor in niets aan het drama te refereren. 
 

OOK OPMERKELIJK

Om zo heerlijk uitgebalanceerd te spelen moet je aardig perfectionistisch zijn op het podium, en dat uit zich lange stem- en afstelpauzes na bijna elk nummer. Daar is echter zowel band als publiek helemaal oké mee. Gesproken wordt er tijdens die pauzes nauwelijks door de zaal; als er een bierbeker stuitert wordt er lacherig “sst” naar elkaar gesist.
 

HET PUBLIEK

Veel liefhebbers die ook de beginjaren van de band bewust hebben meegemaakt, herkenbaar aan gloedvol meeknikken en meezingen hier en daar. Ook langslopende nieuwkomers uiteraard, die hier een lucky vondst doen. En er zijn collega-muzikanten in de zaal, waaronder Den Haag's own Lennard Kruithof, die voor Organisms' songwritingskills hier wel een flinke lik mosterd vandaan zal hebben gehaald. 
 

HET OORDEEL

Van het eerste aanzwellende gitaarintro tot de toegift die echt niet meer mocht van het strakke Crossing Border stramien: Dank u, Built To Spill.
 

DE FOTO