Bewilder, Crossing Border Festival, Nationale Toneel Gebouw The Raven, vrijdag 13 november 2015.
Bewilder is zo wild nog niet
Vijf rasmuzikanten die vooral doen wat ze moeten doen
De nummers zijn goed, de uitvoering is goed, maar er mist toch wat. De band durft niet los te laten. De echte vonk weten de vijf heren pas halverwege het optreden te vinden.
HET CONCERT
DE ACT
Maurits Westerik was met zijn band GEM op weg naar de grote doorbraak die nooit kwam. Na het derde album verlieten de gitarist en de drummer de band, maar toch persten de rest er nog een vierde album uit. De wildernis (daarom ook Bewilder) is de toestand waar Westerik uiteindelijk een aantal jaar geleden in belandde. Westerik omringde zich met ervaren muzikanten: gitarist Arjan Kamphuis was ooit frontman van garagerockband Bobby Kingsize, bassist Jeroen Overman komt van onder andere Tim Knol en toetsenist Arjan de Bock speelde bij o.a. Wooden Saints en The Black Atlantic. Debuutalbum ‘Dear Island’ werd in september al bestempeld tot Album van de Week door 3voor12 en noemde het ‘een zelfverzekerde band die wars is van hype, maar wel vooruit wil’.
HET NUMMER
Afsluiter Forza laat een enorme indruk achter. Zanger Maurits Westerik laat zijn gitaar gaan en haalt zijn dansmoves tevoorschijn. Het klinkt als Kurt Vile gemixt met Bruce Springsteen en The Maccabees en een vleugje eigen charme. Atletisch gooit Westerik zijn benen ver de lucht in en zwaaien zijn heupen alle kanten op. Eindelijk durft de band los te laten en oprecht te genieten. Zo hadden we het hele optreden wel willen zien.
HET MOMENT
Forza was hèt moment. Een ander momentje was Safe; het keerpunt in het optreden, het moment waarop band en publiek al wat meer los te durven laten. “Het is vrijdag de 13e, dan komt dit nummer goed van pas”, zegt Westerik terwijl hij zingt: ‘It’s got to feel safe’. Bewilder maakt slim gebruik van verrassende ritme- en hoogtewisselingen. En daar zit dit nummer bom vol mee.
OOK OPMERKELIJK
Het ongemakkelijke moment waarop Westerik een aantal mensen uit het publiek vaarwel zegt als ze de zaal uit lopen. Een oncomfortabele stilte valt en er wordt her en der gegrinnikt. Westerik probeert het nog te verzachten: “Bedankt dat jullie kwamen kijken.” Maar met een bezwaard gezicht lopen de mensen het publiek uit.
HET PUBLIEK
The Raven begint leeg, staat redelijk vol als de band begint, maar eindigt weer half leeg. Vooral in het begin wordt er door het publiek met een half oor geluisterd – te merken aan het stiekeme gefluister tussen de nummers door. Pas als halverwege de ommezwaai komt, is er meer aandacht voor de band.
HET OORDEEL
Bewilder is geen slechte band, maar het optreden mist iets. De bandleden lachen het hele optreden door, maar heel oprecht voelt het niet altijd. Het zijn vijf rasmuzikanten die weten hoe ze moeten spelen, maar niet weten hoe ze moeten loslaten. Want af en toe buiten de lijntjes kleuren, is niet erg. Dat maakt een optreden juist minder saai en iets uitdagender. Bewilder is niet zo wild als dat de naam doet denken. Frustrerend, want de band maakt stuk voor stuk goede nummers die allemaal goed in elkaar zitten. Het optreden mist spanning, tot afsluiter Forza.