De show van vanavond is de eerste in een reeks concerten in Nederland die Vanderbuyst ter gelegenheid van zijn nieuwe album speelt. Het Belgische Diablo Blvd. is de hele tour supportact en mag vanavond dan ook het publiek opwarmen. Dit kost het vijftal niet al te veel moeite. Dat de band al sinds 2005 bestaat is te merken, want de ervaring druipt van het podium af. De combinatie van heavy metal, klassieke hardrock en stonerrock ligt fijn in het gehoor en kan dan ook al snel op wat duivelshoorntjes uit het publiek rekenen.
Vanderbuyst lanceert nieuw album in het Paard
Vuisten in de lucht en vooruit met de geit
Deze week verscheen 'At The Crack Of Dawn', het derde album van Vanderbuyst. Reden genoeg voor een feestje dus. Op vrijdag 10 oktober liet de band daarom zijn nieuwe (en oude) nummers horen in de knusse kleine zaal van het Paard van Troje.
Zanger Alex Agnew is goed bij stem en werkt zich soepel door de set heen. Zijn rock-attitude (zonnebril, spijkerjasje en veel 'kom aan, godverdomme' en 'motherfuckers' tussen de nummers door) maakt het publiek aanvankelijk weliswaar enthousiaster, maar wordt op den duur een beetje irritant. Dit maakt hij echter weer helemaal goed door bij afsluiter ‘Black heart bleed’ nog even het publiek in te springen, in een laatste verwoede poging een moshpit te starten. Helaas staan er hier toch net nog wat te weinig mensen voor, maar Diablo Blvd. heeft met zijn strakke set het aanwezige publiek in ieder geval al goed opgewarmd voor het hoofdprogramma.
Na een korte onderbreking komt Vanderbuyst onder begeleiding van eighties-klassieker ‘Boys’ van Sabrina het podium op en bevinden we ons direct in een jaren ’80-sfeertje. Vanderbuyst zet die sfeer voort met zijn klassieke no-nonsensehardrock en speelt in hoog tempo nummers uit het gehele repertoire, tot en met het net verschenen album ‘At The Crack Of Dawn’.
Als je je ogen dichtdoet zou je nauwelijks merken dat Vanderbuyst slechts uit drie man bestaat, want qua geluid klinkt de Vanderbuyst even vol als de ‘doorsnee’ hardrockband. Mooi om te zien en horen hoe gitarist Willem Verbuyst eigenlijk zowel de rol van lead- als slaggitarist op zich neemt, zonder daarbij aan kracht te hoeven inboeten. De gitaarsolo’s vliegen je om de oren. Wel jammer dat Vanderbuyst er vanavond eigenlijk niets speciaals van maakt. Het optreden van vanavond mag dan wel zijn aangekondigd als albumrelease, maar het had ook elk ander willekeurig Vanderbuyst-concert kunnen zijn. Er worden dan wel wat nieuwe nummers gespeeld, maar dat is het dan ook wel.
Het lijkt het publiek echter weinig uit te maken, want dat houdt het gehele optreden de vuisten in de lucht en zingt elke tekst mee. Een uur en zo’n 15 nummers later is het na laatste nummer ‘Welcome to the night’ dan ook nog niet genoeg, en komt de band terug het podium op voor drie extra nummers. Hierna is het dan toch echt afgelopen en kan het publiek tevreden weer op huis aan. Vanderbuyst heeft er met ‘At The Crack Of Dawn’ weliswaar weer een mooie plaat bij, maar dat had vanavond misschien toch nog wel iets meer gevierd kunnen worden.