Als een groep vrienden is Bruut! een kleine vier jaar geleden begonnen, en dat is het overduidelijk nog steeds. Dat was al te zien op hun zeer geslaagde optredens tijdens Noorderslag, North Sea Jazz, hun tour in Duitsland, het Tokyo Jazz Festival en het Belgische festival Glimps, maar ook op deze zaterdagavond in de bar Spark van het Hilton hotel kunnen we er niet omheen. Bruut! is een stel muzikale vrienden die het publiek trakteert op swingende superjazz, maar voornamelijk gewoon een leuke avond heeft met elkaar.
Maarten Hogenhuis, Folkert Oosterbeek, Thomas Rolff en Felix Schlarmann hebben zich knus op het kleine podium gesetteld in de bar, die vrij vol zit met jonge, oude, wel en niet-Nederlandse gasten. Het publiek vertegenwoordigt precies waar Bruut voor is: voor iedere muziekliefhebber. Hoewel deze mensen waarschijnlijk gekomen zijn voor de superjazz, waar Bruut! om bekend staat, beginnen de mannen rustig met wat traditionele jazz.
De mannen hebben er duidelijk lol in om met z'n vieren op het podium te staan en te laten zien wat ze kunnen met hun saxofoon, hammond, drum en dubbele bas. Maarten op de saxofoon voert de boventoon en slooft zich dan ook het meest uit. Toch geeft hij ook de andere bandleden ruimte om te shinen, zoals het hoort.
Dit is ook het moment dat het echt leuk wordt: de heren voeren het tempo op en gaan over naar de swingende superjazz. Zowel Maarten, Thomas, Folkert en Felix spelen een solo en laten zien dat ze ondanks hun jonge leeftijd en frisse sound, zeker niet onderdoen voor jazzmuzikanten die al jaren meedraaien. Hoewel de vingers op de instrumenten overuren draaien, de melodieën steeds lastiger en de ritmes steeds onvoorspelbaarder worden, schijnen de heren hier geen last van te hebben. Ze kijken, lachen en genieten vooral met elkaar.
Het publiek wordt steeds enthousiaster en de bar vult zich met een saamhorig gevoel. Teleurstelling trekt door de bar als Maarten het laatste nummer aankondigt. Gelukkig is dat een nummer waarvan Bruut! er meer heeft, met een melodie die nog lekker in je hoofd blijft hangen in de auto of op de fiets naar huis. Net als deze mannen trouwens, die de bezoekers van Spark niet snel zullen vergeten.