Taymir bestaat goed en wel een half jaar en heeft nu al zijn eerste album op de planken liggen met behulp van DI-RECT’s Bas van Wageningen. Het album ‘Phosphene’ staat bol van de gemakkelijk in het gehoor liggende popliedjes die de luisteraar terugslingert naar tijden van weleer: indiepop onder de vlag van ouderwetse Haagse beatpop. Deze nummers zijn gemaakt om te blijven plakken totdat je ze niet meer uit je kop krijgt.

 

Wat is nu precies de magie van Taymir? Catchy deuntjes, koortjes en traditioneel opgebouwde nummers met een eigen twist. Daar staat ‘Phosphene’ garant voor. Dit debuutalbum met dertien nummers opent met het inmiddels bekende ‘Aaaaah’. Door de band zogezegd minder geroemd, maar wel met open armen ontvangen door het Nederlandse popvolk. Het is echter te verklaren waarom Taymir zelf minder happig is op dit nummer, omdat het album zoveel meer gavere nummers te bieden heeft. Met onder andere ‘She goat’, ‘Afternoon’ en ‘Taymir’ - grappig, zowaar geen titeltrack - wordt namelijk een veel voller en meer volwassen geluid ten gehore gebracht.

 

Het album is duidelijk geschreven om hits te produceren - anders complimenten dat het wel zo overkomt. De teksten zijn goed te volgen en gemakkelijk mee te zingen, het geluid is helder en absoluut van deze tijd (indie is “hot”), de nummers dragen bij aan een zomers-voel-jezelf-blij-ende-vrij-gevoel en dwingt de voetjes op z’n minst mee te tikken op de beat. Een compliment voor Bas van Wageningen voor de productie van 'Phosphene'. Dertien nummers zijn echter wel wat veel van het goede, omdat dan toch blijkt dat variatie her en der uitblijft. Allicht is dat een kwestie van smaak. Absolute favorieten op de schijf: ‘She goat’, ‘All we know’, ‘Melanie’, ‘Spending my time’ en ‘Jenny’. Onvoorstelbaar dat Taymir uit zulke jonge gasten bestaat en dat ze al zo’n hoog niveau hebben; ‘Phosphere’ bevat heerlijke dansliedjes voor het jongere publiek, zonder opsmuk, zonder concessies te doen aan de stijl en tóch met een eigen jasje.