Albumrecensie: G∆RTM∆LEN - ‘Exbehaviour’

Etherisch en duister, abstract en aards

Mark van Soest ,

In september kwam ‘Exbehavior’, het debuutalbum van Haags electronicaduo G∆RTM∆LEN uit bij Phantasma Disques. Maarten Epskamp en Jessie Hoefnagel hebben al een eerdere release op hun naam staan bij Antilounge, maar nu was het toch echt tijd voor een volledig album.

Als je dit duo al eens live hebt gezien, is het eerste wat je jezelf afvraagt hoe hun muziek zich staande houdt zonder het performance-element. Hun liveshows staan bekend om het rituele karakter, mystieke maskers en uitbundige kostuums, die soms meerdere malen tijdens de voorstelling worden gewisseld. Hoe belangrijk is de muziek? Hoe belangrijk is het visuele aspect? Kan de één zonder de ander bestaan? Zeker, zo blijkt.
 
Het openingsnummer, ‘Enter Alphen’, is een duik in het diepe. Een abstract stuk soundscape dat als portaal fungeert, een draaikolk die je meezuigt naar de wereld van G∆RTM∆LEN. Vervolgens neemt ‘VVYY’ je verder mee met spaarzame electro. Bijna naadloos sluit het volgende nummer, ‘YesYes’, hierop aan, hetgeen het gevoel versterkt dat je op een reis wordt meegenomen. Hoewel... vrij bruut komt daar ineens een stukje distortion om de hoek gekeken. Jessie's stem klinkt fragiel, spookachtig, maar ook met een scherp randje. Bijna onmenselijk door de hoeveelheid effecten.
 
Gelukkig hebben ze ook humor. Zwarte humor welteverstaan, als je luistert naar hun hilarisch duistere cover van Nancy Sinatra's ‘These boots are made for walking’. Daarna wordt je wel meteen weer teruggesleurd het ritueel in. door ‘The business of motion’, een monoloog over lichaamstaal, gebaren, verwachtingen en behoeften, voorgedragen vanuit, zo lijkt het, de negende cirkel van de hel (Alphen, wellicht?). Duister blijft het wel, de rest van het album, ook al dreigt er soms licht aan de horizon te gloren. Dikke lagen synths met langzame en zware electrobeats met hier en daar een vleugje hardcore vormen samen een solide basis voor de overwegend naargeestige, maar soms speelse vocalen.
 
G∆RTM∆LEN speelt graag met ideeën over de menselijke psyche, het onderbewuste en vrije associatie. Dit hoor je terug in de algehele sound van hun werk, dat moeilijk onder één noemer te vangen is. Electro en witchhouse, ja, maar op een geheel eigen manier, en zeker niet alleen dat. Hun klank schommelt tussen etherisch en duister, abstract en aards. Een vrij uniek geluid.