EEFJE DE VISSER
Als de ideale schoondochter onder de singer/songwriters ietwat schuchter met haar bebaarde toetsenist het podium oploopt, zou je bijna vergeten dat ze intussen alweer twee jaar geleden haar doorbraak beleefde. In 2009 won ze de Grote Prijs van Nederland in de categorie ‘singer/songwriter’ en maakte ze ook haar debuut in De Wereld Draait Door, maar Eefje de Visser kijkt nog steeds als een klein kind in een snoepwinkel als ze de opkomst van vanavond ziet. Als ware het een spreekbeurt vertelt ze dat ze heel graag het voorprogramma van Fink wilde verzorgen en dat ze dat nu dus ook gaat doen.

Maar als Eefje gaat zingen, is ze in één klap volwassen. Geen verlegen kinderliedjes, maar prachtige, intieme Nederchansons, gedragen door Eefjes meanderende zangmelodieën. Het instrumentarium dient daarbij slechts ter ondersteuning. Je zou haar de makkelijke versie van Roosbeef kunnen noemen, maar daarmee zou je beide artiesten tekort doen.

De Finntaxzaal van het Chassé blijft doodstil als Eefje zingt om daarna telkens in een daverend applaus uit te barsten en Eefje glimlacht dan telkens vriendelijk terug. Er ontstaat een kalverliefde tussen artieste en publiek.

De schattige klungeligheid van Eefje (van het losschieten van een gitaarband tot het vergeten van de volgende speelsteden) completeert het plaatje: iedereen wordt vanavond stiekem een beetje verliefd op Eefje de Visser. (FV)

FINK
En dan is het de beurt aan Fink. Na Brussel, Groningen en Utrecht is hij nu in een uitverkocht Chassé in Breda. Naast zijn oude nummers heeft Fink ook veel nieuws te bieden. Sinds dit jaar juni heeft hij namelijk een nieuwe plaat uitgebracht: ‘Perfect Darkness’.

Zonder een woord te zeggen speelt hij in doodse stilte zijn eerste twee nummers. Bij het derde nummer ‘Fear Is Like Fire’ pakt Fink de microfoon en geeft hij het publiek wat uitleg over het lied: “Fear is like fire because you can use your fear to do really cool things”. Waarmee hij de lachers op zijn hand krijgt. Naast zijn humor heeft Fink een prachtige donkere stem die in een theaterzaal als Chassé goed tot zijn recht komt. Er zit wat afwisseling in de line-up, tussen de vele akoestische nummers door komen er ook wat drukkere songs voorbij. De drummer verrast, behalve drummen bewijst hij dat hij ook aardig gitaar kan spelen. Bij een nummer drumt hij en speelt hij gitaar zelfs tegelijkertijd, klasse. Naast heel veel nieuw werk komen er ook oude nummers voorbij, zoals het nummer ‘Troubles What You’re In’  van zijn album ‘Distance In Time’ uit 2007. Bij dit nummer gaan de drie heren gezellig naast elkaar op een rijtje zitten. Fink zegt dat ze dit altijd in een intieme kring spelen, ”because it’s a campsite song”.

Fink heeft duidelijk erg veel plezier en geniet van de aandacht van het publiek. De vraag ”Who has been to Lowlands?” kan rekenen op enkele ‘ja’s’ uit het publiek. Waarop Fink zijn favoriete Lowlands nummer ‘Berlin Sunrise’ inzet. Fink’s muziek brengt je in een soort van trance, waar je alleen maar van kan genieten.

Helaas komt dit optreden tot een eind. Na het laatste nummer staat iedereen in het publiek op en geeft hem een staande ovatie. Ook als de drie mannen van het podium zijn verdwenen wordt er stug door geklapt en gejuicht. Terug op het podium, met een biertje, speelt Fink als toegift het nummer ‘Sorry, I’m Late.’ Na dit nummer wil Fink er nog niet mee ophouden; "Let’s do another one!" Dit wordt het nummer ‘Pretty Little Thing’, van zijn album ‘Biscuits For Breakfast’ uit 2006, dat hij in zijn eentje op zijn gitaar speelt. Hierna is het toch echt tijd om afscheid te nemen. Fink sluit dit optreden af met de woorden: ”You made us feel great, you made us feel special, We love you. We are all gonna move to Holland!” (FR)

Gezien: Eefje de Visser, Fink. Chassé, maandag 10 oktober 2011.