Johan stopt. Het is intussen een welbekend feit. Waarom? Frontman Jacob de Greeuw heeft er geen zin meer in, en Jacco is Johan. Officieel dus het allerlaatste optreden in Mezz van Johan.

TIM KNOL
Wat er voor Johan niet meer in zit, kan voor de jonge Tim Knol nog komen. De gehele tour verzorgt deze singer-songwriter het voorprogramma van Johan. Hollandse knaap met een goede stem en leuke liedjes. Niet erg bijzonder, maar wel een goede opwarmer, jammer dat het publiek erg weinig interesse in Knol heeft. De jongeman heeft net een contract getekend bij Excelsior en zal bij het maken van zijn plaat begeleid worden door leden van Johan. Waar het voor Johan ophoudt, gaat het voor Tim Knol pas net beginnen.

JOHAN
Al bij het vorige optreden van Johan in 013 vroeg menigeen in mijn omgeving zich af of de geluidstechnicus van de band misschien een fikse oorontsteking had waardoor hij er af en toe een rotzooi van maakte. Maar ook nu in Mezz, waar het niet aan de akoestiek van de zaal kan liggen, is het geluid wederom slecht. Deze technicus lijkt geen enkel gevoel voor dynamiek te hebben want een nieuw lijntje knalt er te hard in en het geheel is niet prettig om naar te luisteren. Geen laag van de gitaar, keiharde drums en de koop toe ook nog een kapotte microfoon.  Het eerste half uur van het optreden is een taaie bak smurrie waar je je doorheen moet werken. Ook de bandleden zelf lijken er weinig zin in te hebben en het erbarmelijke geluid maakt het er niet beter op.

Gelukkig bereikt Johan na een goed half uur een omslagpunt want na het fenomenale nummer ‘I Feel Fine’ lijken de bandleden er meer zin in te hebben en wordt gelukkig ook het geluid een stuk beter. In een donkere hoek op het podium zit een toetsenist, en niet de toetsenist die Johan sinds de theatertour versterkt. De roadie wordt ingezet bij twee nummers, de eigenlijke toetsenist blijkt op vakantie.

De band is opvallend spraakzaam tijdens het tweede deel van het optreden en maakt warempel een échte meezinger van ‘Day Is Done’. Ook de running gag over alle nummers die op worden gedragen aan ene ‘Marijke’ zijn van positieve invloed op de sfeer.  Na een moeizame start is Johan weer vertrouwd goed. Hoewel het energieniveau wat laag blijft, gaat in ieder geval de kwaliteit met sprongen vooruit. Het fascinerendste en sterkste punt van Johan blijft de samenzang. Prachtige koortjes van gitarist Maarten Kooijman en bassist Diets Dijkstra, de combinatie van stemmen vormt een engelenkoor. Oud en nieuw werk worden lustig afgewisseld, de klassiekers als ‘Thumble And Fall’, ‘Pergola’ en ‘December’ (een van de beste nummers van Johan volgens de makers zelf).  Het publiek lijkt de slechte start al snel te vergeten want de band komt nog twee keer terug.

Een bijzonderder laatste optreden van Johan is denkbaar, toch maakt het tweede deel van het optreden veel goed. Waardoor het publiek toch nog met een goede herinnering Johan voor het allerlaatst toejuicht.

Gezien: Johan en Tim Knol. Mezz, vrijdag 11 september 2009