Flo
Omschrijving
Flo is winnaar van een van de voorrondes van Breda Barst en van de Van Eigen Bodem Nederpopprijs 2009. De band maakt toegankelijke nederpop.

Plus
Zanger Bernard Stevens is goed verstaanbaar, maar klinkt tegelijkertijd toch een beetje als Huub van de Lubbe en Pascal Jacobsen. Flo heeft een goede, herkenbare opbouw in de liedjes, dat maakt ze inderdaad voor iedereen toegankelijk.

Min
Flo heeft een eigen geluid dat soms wordt aangevuld met synthesizersound uit de jaren tachtig. Je moet ervan houden. Het is ook moeilijk om interessante, spannende Nederlandstalige muziek te maken.

Conclusie
De bruine-kroeg-meezing-nederpop van Flo is echt iets voor in het café, al doen ze het vandaag als opener ook erg goed op het Amstel Podium. Ze spelen alsof het veel later op de dag is en het rubberen veld voor het podium vol staat met mensen. De sympathieke pogingen om mensen mee te laten zingen, werken ook nog.

Cijfer: 7
(DH)

Monomania
Omschrijving
Punkrock, maar dan met meer instrumentale variatie.

Plus
Het grote pluspunt is de lengte van het optreden. De band weet een half uur te boeien met simpele, doch sterke punknummers. De minutenlange instrumentale stukken, waarmee de nummers soms onderbroken worden, tonen de muzikaliteit van de bandleden en zorgen voor de nodige variatie.  De zanger weet zelfs het publiek, dat nog zichtbaar een collectieve kater heeft van gisteravond, massaal naar voren te krijgen.

Min
Af en toe neemt de gitarist de zang over. Jammer alleen dat hij niet de goede tonen lijkt te kunnen raken. Het klagen over hitte en over de harde bassen van een nabij optredende band mogen de volgende keer ook achterwege blijven.

Conclusie
Al met al een prima punkshow met treffende nummers. Al denk ik niet dat deze band langer dan een half uur zou kunnen boeien.

Cijfer: 7
(RT)

The Radical Roosters
Omschrijving
Bluesrock als een stoomtrein. Smerig, puffend en lekker stevig.

Plus
The Radical Roosters is het hoogtepunt van deze Barst-middag. Met hun zompige, harde en soms venijnige bluesrock weten ze het publiek uitstekend te vermaken. De band speelt met plezier en er is, zoals dat hoort in de bluesrock, ruimte voor improvisatie en individuele kwaliteit. De solo’s zijn niet van de lucht. Speciale vermelding voor de mondharmonica. Die blijft het hele optreden lang lekker scheuren.

Min
Met een half uurtje is het optreden aan de korte kant. Daar tegenover staat dat de nummers allemaal wel erg veel op elkaar lijken. Had het langer geduurd, dan had de verveling op de loer gelegen. En dat willen we niet, toch?

Conclusie
Deze bluesstoomtrein dondert aangenaam door de middag heen. Een solide optreden en het hoogtepunt van de zondagmiddag.

Cijfer: 8,5
(BS)

In The Name Of
Omschrijving
U2-coverband van Nederlandse bodem, ze zijn net echt. Een Edge-muts, een Ierse vlag en alles gaat in het Engels. Een U2 optreden op kleine schaal.

Plus
Het is net echt, niet alleen is de muziek precies hetzelfde, ook de looks van deze band zijn precies die van Bono en kornuiten. Fijn is dat deze band alleen de hits van U2 speelt, allemaal meezingers en nog goed uitgevoerd ook. Ook fijn is dat de Bono preken ontbreken, al het goede van U2 in een goede drie kwartier geperst.

Min
Al meerdere jaren vraagt deze recensent zich af waarom er een coverband op Breda Barst geprogrammeerd staat, een extern ‘probleem’ natuurlijk waar In The Name Of zelfs niets aan kan doen. Tsja en wie niet van U2 houdt, heeft hier natuurlijk niets te zoeken.

Conclusie
Een goede degelijke coverband, die al het goede van U2 ten gehore brengt. Het is dan misschien het repetoire van de hitcd van U2, je kunt daardoor wel alles meezingen.

Cijfer: 8
(LR)

Headphone
Omschrijving
De, volgens het programmaboekje, bezwerende klanken van Headphone, worden vaak vergeleken met Radiohead.

Plus
De vijf, in stemmig zwart geklede, mannen maken sfeervolle en dromerige muziek. Met name ‘She’s Electric’ wordt prachtig uitgevoerd, subtiel ondersteund door het keyboard. Bij het laatste nummer lijkt alles bij elkaar te komen en geeft de band nog eenmaal alles. De vijf mannen lijken hierbij helemaal op te gaan in de muziek. 

Min
De muziek van Headphone dient eigenlijk in een sfeervol donker zaaltje geconsumeerd te worden. Op het Amstelpodium in het nog felle zonlicht, komt de muziek helaas niet tot zijn recht. Hierdoor, en vanwege weinig activiteit op het podium, voelt het publiek zich niet bij het optreden betrokken. Dit resulteert in vele koetjes en kalfjes in het snel uitdunnende publiek.

Conclusie
Ondanks dat het publiek zich niet betrokken lijkt te voelen bij het concert, valt er niets te klagen over de muziek en de performance.

Cijfer: 8
(RT)

Ruben Block
Omschrijving
De énige echte rock’n’rollheld die de lage landen rijk is. Als frontman van Triggerfinger blaast hij van het podium af, solo creëert Block zo’n intieme sfeer dat hij het publiek kippenvel  bezorgt.

Plus
Met Triggerfinger zijn we vooral heftige rock’n’roll gewend van meneer Block, solo speelt hij eigen nummers, oude rockabilly-covers en songs van Triggerfinger. Zoals hij het zelf verwoordt, voert hij de testosteronversies van zijn nummers uit met Triggerfinger, solo speelt hij prachtige, subtiele versies waarbij de rillingen over je rug lopen. Zijn covers van onder andere Tom Petty , Nick Cave en Steve Earle zijn prachtig. Het nummer ‘First Taste’ wordt luidkeels geïmiteerd door het publiek. En je hebt natuurlijk wel klasse als je afsluit met een countrynummer. Block bewijst dat Triggerfinger helemaal niet zo rauw is als op het eerste oog lijkt, ook al je elk nummer woord voor woord mee kunt zingen, is Block solo een compleet nieuwe, waanzinnige ervaring.

Min
Niets, deze man is fenomenaal. Wanneer men tranen wegpinkt omdat het zo mooi is, kan er gewoon niets verkeerd zijn.

Conclusie
Stoer en sexy vraagt Ruben Block zich af hoe stilte klinkt, hoewel hij in zijn eentje op het podium staat, blijkt het Amstelpodium te klein voor deze rock’n’roller. Het ultieme hoogtepunt van Breda Barst: rauw, maar zo integer. 

Cijfer: 9,5
(LR)

Redactie 3VOOR12/Breda
Teksten: Daniël Hereijgers, Rob Thijssen, Bouke Sonnega, Lisa Ruskus
Foto's: Andre Joosse, Christoph van Lent, Frank Maat