Dag 3 van Ik Zie U Graag maakte opnieuw waar dat bij onze zuiderburen nieuwe sensaties voor het oprapen liggen. Een avond talentvolle en dansbare jonge acts uit België met een artistiek, eigenzinnige inslag. De gevestigde naam in de electro/dance scene van The Subs zorgde voor een volle bak in Mezz, waardoor veel mensen de boeiende, grillige Vermin Twins voor hen konden meepikken. De hoge opkomst bij The Subs bleek eigenlijk het enige voorspelbare.

The Hong Kong Dong uit Gent opent om 22.00 uur in Mezz Café. De opstelling is spannend en de verwachtingen zijn hooggespannen. De band stond immers vorig jaar in de finale van Humo’s Rock Rally. Veel kastjes en toetsen, meerdere gitaren maar geen drums. Zanger Boris Zeebroek komt op in een opvallende roze kimono, samen met zus Sarah en gitarist Geoffrey Burton. Vanaf het begin is duidelijk dat je kijkt en luistert naar een bandje dat bijna alleen maar uit België kan komen: creatieve en grillige gitaarloopjes wisselen elkaar consequent/inconsequent af en worden aangevuld met catchy, herhalende refreinen. Op een manier dat het als een goed geheel klinkt. Broer en zus hebben een leuke samenzang, waarbij Burton zich ook af en toe als derde stem komt melden. De oe’s en aaa’tjes vliegen je om de oren en het klopt. Al is het niet altijd even helder, wat dan weer de bedoeling is. Een nummer als ‘Berlin’ laat het brede spectrum zien: van een rustige opbouw naar grauw en ruig, gevolgd door een monotone terugval naar disco en een knallend einde.

Kinderen van Kamagurka (Luc Zeebroek) maken geen eenheidsworst. Muzikaal doet het me denken aan de muzikale, funky uitschieters van The Beastie Boys, vooral de nummers waarbij Money Mark de toetsen bespeelt. Het hoofdgeluid doet denken aan de jaren tachtig. Songs als ‘Yoko Oh No’ en ‘Lesbians Are A Boys Best Friend’ klinken live zeer goed, al werkt de interactie met het Bredase publiek nog niet helemaal zoals The Hong Kong Dong zich misschien had voorgesteld. De ZZ-top cover ‘Gimme All Your Loving’ aan het einde is grappig, maar had niet per se gehoeven. The Hong Kong Dong maakt zelf al veel te leuke muziek.

In Mezz mixt dj Jules X de avond aan elkaar met herkenbare hits en minder bekende electro, house en techno. Het lukt hem goed de sfeer vast te houden. Tijdens zijn eerste uur tussen 22.00 en 23.00 blijft het rustig, mensen komen rustig binnen of staan naar The Hong Kong Dong in het café te kijken.

Een neutrale toeschouwer zou het sensationele optreden van Vermin Twins wellicht omschrijven als twee verklede springerige jonge mensen die op toetsen drukken, aan knopjes draaien en onverstaanbare zinnen en kreetjes in microfoons brullen. En daar lijkt het ook wel op, héél in de verte. Niets is minder waar. Lotte Vanhamel en Micha Volders (drummer van El Guapo Stuntteam) kleden zich in witte, casual outfits met een capuchon met ooggaten ver over hun gezicht getrokken, als maskers met daarop het logo VT in zwarte letters. Lotte is het meisje, versierd met een witte veer, een cape en cowboylaarsjes. Ook deze act weer een heeft buiten het podium een beroemd familielid. Lottes oudere broer Tim Vanhamel werkte mee aan hun eerste nummer: een remix van Janet Jacksons ‘Nasty Boys’ in 2006.

Goed, de muziek: je krijgt een onvoorspelbare mix van keiharde electro, techno, hiphop en een beetje live percussie. Denk Moloko, maar dan anders, ruwer en minder verstaanbaar. De techno van hun Vlaamse vrienden Nid en Sancy komt in de buurt, maar Vermin Twins is minder 'aanwezig'. Je hoort stemmen, maar geen echte zang. Vanhamels stem neuriet, kreunt, kliert en klaagt. Volders laat zijn stem voornamelijk als een robot via een vocoder horen. Het ‘ongedierte’ in de bandnaam biedt hen veel vrijheid voor losse, eigen danspasjes van Lotte en een goeie live show. Helemaal wanneer de lange, met een wit masker getooide ‘Chuck’ (El Guapo Stuntteam?) tijdens de show een nummer mee komt rappen en spelen op gitaar. Deze Chuck draaft ook op bij het machtige slot, een gedreven en meeslepend einde waarbij Lotte zowaar flitsend vuurwerk op en voor het podium afsteekt en met Chuck een woeste slotdans op en naast het podium inzet. Creatief, interessant en verrassend goed!

The Subs geven tussen 1.00 en 2.00 uur de dansgezinden nog meer ruimte om te bewegen. Met de minutenlange opener ‘Music Is The New Religion’ maken ze direct een wervelende start met één grote climax met een bass waarvan je broekspijpen vanzelf gaan schudden, mocht je nog stil staan. The Subs is een live act waarbij zanger Jeroen De Pessemier oftewel Papillon de sfeermaker is die zorgt voor de interactie met het publiek, de handjes de lucht in laat gaan en de meest drukke van het trio is. Met The Subs is dansen gegarandeerd, het trio is bekend om zijn remixes van anderen en eigen werk als ‘Kiss My Trance’. Aggressieve electro en techno, veel nummers hebben een opbouw zoals bij trance, met pieken en climaxen die je ver van te voren ziet aankomen. En waar het publiek in Mezz met groot enthousiasme op inspeelt. 

The Subs laten een cynisch ‘Money For Nothing’ gemakkelijk overgaan in hun eigen culthit ‘Fuck That Shit’. Papillon pakt net zo gemakkelijk een keytar om een interpretatie van The Prodigy’s ‘Breathe’ te geven. The Subs laat je dansen op nummers die je al kent en op eigen electro die raast als een sonische storm waar je niet omheen kunt. Met slotnummer ‘My Punk’ krijgen ze de hele zaal zittend om bij de eerste uithalen iedereen weer op te laten springen. Dag 3 van Ik Zie U Graag was anders dan de avonden vol rock ervoor, maar minstens even boeiend. Hou de nieuwe interessante namen als The Hong Kong Dong en Vermin Twins vooral in de gaten!

Gezien: Ik Zie U Graag, dag 3: The Hong Kong Dong, Vermin Twins en The Subs. Mezz en Mezz Café, zaterdag 25 april 2009.