Triggerfinger laat vulkanisch festival ontbarsten

Tank86 is klaar voor de Europese tour

Tekst: Ivo Koenen Foto's: Martijn Stadhouders, ,

Vier bands, twee zalen en veel publiek. Het festival ‘Rising Magma’, aangestuurd door Tank86, was een gok voor Mezz, werd in de tussentijd zelfs nog van datum veranderd maar pakte uiteindelijk meer dan goed uit. Zowel de Dommelsch-zaal als het café liepen over van het publiek.

Tank86 is klaar voor de Europese tour

3speed Automatic De normaliter vervelende eer voor 3speed Automatic om de avond te openen slaat meteen om in een voorrecht. Het café is om amper half negen al volledig volgepakt om de laatste Mohikanen der Led Zeppelinrock te aanschouwen. Vuige solo’s en hypnotiserende riffs ten spijt, het komt niet echt van de grond. Aardige poging zou een behoorlijk kwalificatie voor 3SA zijn. Niks ten nadele van de aankleding van de act, de muziek blijft echter wat achterwege bij de rest van de avond, zo zal blijken. Tank86 Op Breda Barst nog goed voor één van de hoogste cijfers, vanavond wederom goed voor een stortvloed aan herrie, met een positieve connotatie welteverstaan. Tank86, ooit begonnen als band op zoek naar een zanger, is via de aangegrepen initiatieven (POB demoproject, B-stage, Uit je Hok etc) uitgegroeid naar momenteel het grootste talent van Breda, zowel muzikaal als organisatorisch. Bassist Jochum heeft een eigen sound die in het begin een beetje onderbelicht wordt. Wanneer ook het volledige zaalgeluid benut wordt is Tank86, eigenlijk net als elke keer, los; Vanaf donderdag negentien november met stonerrockhelden Dozer uit Zweden on tour door Europa, waar Berlijn de eerste halte is. Opnieuw hulde en opnieuw oorpijn. Triggerfinger Waar Viral ondertussen het uitgevallen Shotgun Shiva uitstekend vervangt in het café kiest het merendeel van het publiek om te wachten op Triggerfinger. Het wachten, waarbij de band overigens precies op tijd begint om geen minuut aan concessie te hoeven doen, wordt rijkelijk beloond wanneer Ruben Block en de zijnen aftrappen voor ruim een uur aan Belgische rock die soms doet denken aan Queens of the Stoneage. Vooral het tempo waarin de nummers elkaar opvolgen is aangenaam; geen clichés hoe fuckin goed het publiek is of de altijd vervelende vraag of men zich vermaakt, enkel pure zware rock. Wanneer highlights van de nieuwe plaat What grabs ya gespeeld worden krijgt de band een geweldig applaus. De toegift laat Mezz nog één keer veranderen in de essentie van het Rising Magma festival; een uitbarsting van geluid en applaus.